Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
"Ik zou het niet durven", valt ze me angstig in de rede, "hij is er zoo trotsch op. Dat zou juist iets voor jou zijn om het hem te vragen. Ik stel het elken dag uit." Na veel en ernstig nadenken zet ik 's avonds eer hij naar bed gaat, met mijn liefste accent in, als wijlen La Fontaine's vos: "John, wat zing je 's morgens toch beeldig mooi!" zijn borstje zwelt.
"Aanvaard hem dus en zing, als dank voor mijn gastvrijheid, een van je aardige liedjes voor mij; de echo van mijn dakkamertje zal misschien iets van uw stem bewaren, zoodat ik u nog kan hooren, wanneer ge weer weg zijt." "Zoo, dus je wilt me wegsturen?" vroeg Musette. "En als ik nu eens niet weg wil? Luister eens, Marcel, ik neem geen blaadje voor mijn mond, om te zeggen wat ik denk.
Toen hield de laatste ook op, en had het eind nog net gehoord. »Vogel,« zei hij, »wat zing je mooi; laat het mij ook eens hooren, zing het nog eens.« »Neen,« zei de vogel, »tweemaal zing ik niet voor niets; geef mij den molensteen, dan zal ik het nog eens zingen.»
De tranen staan hem in de oogen en de stem stokt hem in de keel, als hij "bravo!" roept, terwijl hij haar zijn beide handen toesteekt. "Dat is zingen! Augusta, ik dank je...." "Au! je doet me pijn, Dorus!" "O! pardon. Och! neem me niet kwalijk, 't kwam door je eigen schuld; waarom zing je ook zóó! Ja, juffrouw Barbara! lach me maar gerust uit, geneer je niet; ik zie toch wel, dat je 't doet."
Meld, meld my, geef my in, verkondschap door mijn mond, Het wonder dat ik zing, zoo Gy 't verklaren kondt.
Nu, Eline, moet je alleen zingen! riep Paul, verheugd over zijn succes. Mina was onder het duet de couranten binnen komen brengen, het Vaderland en het Dagblad, en Henk had er zich in verdiept, zoo geruischloos mogelijk de krakende bladen omslaande. Maar Paul, wil je dan niet meer? vroeg Eline. Iets anders, of ben je moê? Zing liever alleen, Eline....
Was er eene booze tooverelf in het, spel, die hem een zinsbedrog voorspiegelde? Of zou het werkelijkheid mogen zijn? Mocht hij nog twijfelen dan zouden hem nu de liefste tonen overtuigen, op wier maatgeluid zij zich wiegde. Zoo sprong hij van zijn bemost rustbed op, om aan den oever de schoone Alvenmaagd te begroeten. Wie zijt gij, die mij hier komt overvallen? Ik zing niet voor wien ik niet ken.
En van onder hunne hooze trokken zij goed aangezette kruismessen uit. Maar zonder hen af te wachten, week Uilenspiegel achteruit, langs het struikgewas, waarin Lamme verscholen zat. Als hij oordeelde, dat de predikanten binnen het bereik van het schot waren, riep hij: Raven, zwarte raven, Looden Wind blaast! Ik zing uwen dood. En hij kraste.
Daar waren zoowel deuren als ramen, en wel in het lichaam van hartenvrouw uitgesneden. «Ik zing zoo,» zeide hij, «dat zestien inlandsche krekels, die van der jeugd af gezongen en toch geen kaartenhuis gekregen hadden, van ergernis nog magerder werden, dan zij al waren, toen zij mij hoorden!»
"Toch niet, Edele Jonkvrouw," hernam Fulco... "Luister slechts; het lied is nog niet ten einde." "Neen Fulco!" riep de Jonker angstig, "nu niet! Zing dat dan liever later eens. 't Is nu middernacht, en .... " "Kom, dwaasheid!" zei de ridder lachend. "Toe Fulco, laat ons nu hooren, wat er verder gebeurde." De plaaglustige Fulco had geen verdere aanmoediging noodig. "Luister dan," zeide hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek