United States or Trinidad and Tobago ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar nijdig brak Louis z'n woorden af: "Verrek toch met je mooie praatjes, zeg." Hij rukte zich, niet zonder moeite, los.
Maar je bent al een dame! riep Paul spottend uit. Je bent al geheel en al een dame; denk je, dat ik dat niet zie? Zeg eens, Cateau, hoe lang is het nu toch wel geleden, dat ik je drapeerde, voor het tableau-vivant van de Vijf Zinnen? Herinner je je het nog? Cateau bloosde. O, dat is nu wel, laat eens zien.... wel twee en een half jaar geleden; dat was in mijn jeugd!
Een flinke bol, om my, zo als ik zeg, te brengen waar ik zyn wil; dat is wel, doch meer niet. Uw Advocaat is des aan u; geef hem aan haar, die zo een meubeltje nodig heeft, en laat myn devies zyn: Vryheid, blyheid. Maar om u eens wat zakelykers te schryven, ik heb met Letje uit geweest, om dat nieuwmodiesch Gaas.
"Neen, wat zeg je!" antwoordde zij. "Dat is een wonderlijk nieuwtje!" Er was iets in haar toon, alsof ze hem voor den gek hield. "Daar kwam zoo pas een wagen vol Taters voorbij, toen Jan en ik op de plaats stonden. Ze riepen Jan iets toe, en hij antwoordde hun." "'t Is toch zeker niet verboden met Taters te spreken," zei de moeder, en scheen niet het minste belang in dat bericht te stellen.
Het tweede begint: "Maar zij die 't diepste...." Op dezelfde wijze kan het worden verdeeld volgens het tweede begin, behalve dat ik dan in het eerste gedeelte zeg op welk oogenblik mijne Vrouwe in mijne herinnering was gekomen, en dit zeg ik niet in het andere begin. Eerste begin.
"En ik zeg van neen," zei Bouke. "Pots dit en dat!" vloekte Elbert: "zult gij het mij heeten liegen?" "Dat zal ik," hernam Bouke: "als de maan vol is schijnt zij overal." "Houdaar!" zeide de vergramde speler, die door den drank was opgewonden; en, een der kegels opnemende, sloeg hij er den ouden dienaar zoo geweldig mede op 't hoofd, dat hij wankelde.
Ook den volgenden dag kwam ze. "De koffie mijneer." "Heb je weer zoo'n haast?" "Moeder is alleen." "Mag ik je een zoen geven?" "Ga nou weg!" "Kom nou, ééntje." "Je bent zoo leelijk, zeg!" "Leelijke zoenen ook"... "Ik zou je danken." Weg was ze. Hij at, zong en werkte. 't Kon hem niemendal schelen. Ze zeiden allemaal leelijkert, later mochten ze hem toch. Derde, vierde, vijfde dag. Het bleef zoo.
Ik zeg u, dat gij, die van de liefdadigheid in het land leeft, en naar ik veronderstel van eene slecht verdiende liefdadigheid, geen recht hebt een reiziger in den nood eene schuilplaats te weigeren. Doe uwe deur spoedig open, of bij het Kruis, ik sla ze in, en verschaf mij zelf ingang!"
Rose was, dadelijk toen hij binnenkwam, heel bleek geworden, maar dit kon het gevolg zijn van haar ziekte. Zij boog alleen, en wachtte, terwijl zij zich over de planten voor het raam heenboog, zwijgend tot hij voort zou gaan. »Ik ik had hier al eer vandaan moeten gaan,« zeide Harry. »Dat had je zeker,« antwoordde Rose. »Vergeef me, dat ik het zeg, maar ik wou, dat je 't gedaan had.«
Ik zeg u, dat, wanneer zij rondgaat, zij zich dan goed doet gewaar worden, maar meestal thuis blijft; toch is zij niet lang geleden langs Uw deur gegaan op een nacht, dat zij aan den Arno haar voeten ging wasschen en een weinig lucht ging scheppen. Het meest woont zij in Laterina.
Woord Van De Dag