Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Ik zat nog niet, toen Nurks al uitriep, zoodat al de belendende gezelschappen het hooren konden: "Lieve hemel, Hild, wat hebje een mooi vest aan; dat had ik nog niet van je gezien; jammer dat het fatsoen een paar modes ten achteren is." De leelijkert had duidelijk bemerkt, dat ik het voor 't eerst aanhad en er van tijd tot tijd met innig welgevallen naar keek.
Ook den volgenden dag kwam ze. "De koffie mijneer." "Heb je weer zoo'n haast?" "Moeder is alleen." "Mag ik je een zoen geven?" "Ga nou weg!" "Kom nou, ééntje." "Je bent zoo leelijk, zeg!" "Leelijke zoenen ook"... "Ik zou je danken." Weg was ze. Hij at, zong en werkte. 't Kon hem niemendal schelen. Ze zeiden allemaal leelijkert, later mochten ze hem toch. Derde, vierde, vijfde dag. Het bleef zoo.
«Barbiaan," zei de jonge moeder. Mooi. «Se parece. Que féa," zei de slungel. Het lijkt, wat een leelijkert. «Bueno, féa, féa," zei de deerne die voorbeeld geweest was; ze bleef met de lippen klappen. De schilder had het drietal even aangezien, nam toen uit het duimgat van zijn palet een dikke kwast en veegde met haastige hand de studie door elkander. «Och, heertje," riep de mottige meid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek