Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Stil en onder den indruk van het stoute waagstuk, dat zij thans gingen ondernemen, roeiden zij bedaard verder. Jan Slob stond nog op den dijk, om hen na te kijken, en hij wuifde hun telkens toe met de hand, of zwaaide met zijne muts. De jongens waren met pistolen en dolken gewapend, maar deze waren zorgvuldig onder hun wambuis verborgen.
Toen het onderhandelen met den koetsier. Het oogenblik ging verloren in alledaagsche kleinigheden. En het was met een nieuw gevoel van teleurstelling, dat zij den lorrigen kanten zakdoek wuifde voor het raam, terwijl haar zoon wegreed. Zij was zich bewust, dat een prachtige gelegenheid was voorbijgegaan.
Het ga je wel, het ga je wel: goede nacht!! En hij wuifde ze met zijn hand de deur uit.... Maar de man met den hoed deed een pas nader.
Doch, toen zij op de markt kwamen, wuifde tante Herse met de kleine witte gordijnen uit het venster, en deed hierdoor in 't hart van oom Herse een stormwind opkomen, zoodat zijn gevoel in groote golven overstroomde en het water hem tot in de oogen spatte.
Laat mij u waarschuwen voor de onheilsstar, die En des jours ténébreux a changé ces beaux jours. Ik vermoedde geenszins de teleurstelling die mij beidde, toen ik, de hofstede genaderd, mijn paard liet stappen, en, zoo als ik gewoon was, ten lommerrijken heuvel opzag, naar de plek, van waar ze mij zoo vaak begroette. Het was ditmaal echter vergeefs; geen witte doek wuifde mij er tegen.
"Dag, jongens!" riep vader en boog zich nog even uit het wagentje. "Ga niet te ver uit de buurt, hoor!" "Dag zus, zoet zijn," riep moeder en wuifde met de hand, boog zich om het zeil van den kap, nog eens en nog eens. "Dag! dag!!" Toen de kerkgangers om den hoek waren verdwenen, holden Tony en Désiré het erf op en lieten zich onder luid gejuich en geblaf door zus en Trijntje nazetten.
't Geluid van haar stemme wuifde uiteen en viel dadelijk plat neere, versmoord tusschen de muren, en zonder uitslag. Het huis was vol van Wiezeken, en niemand sprak van Wiezeken. Een tijdeken vóor den noene tort Ameye binnen. 't En deed Goedele geen emotie aan, hem op een nieuw dichte bij haar te voelen. Ze was 't alzoo, zonder overgang, reeds gewend, en lei hare hand met rustigheid in de zijne.
De moeder stak haar witte vaantje in de lucht den sneeuwwitten onderkant van haar nuttige staartje, die bij dag en bij nacht als een baken licht en sprong weg met een heesch ka-a-a-a-h! tot waarschuwing. Een van de kleintjes volgde dadelijk dapper in het voetspoor van de moeder, terwijl het met zijn eigen witte vaantje wuifde om den weg te wijzen aan al wat achter hem aan mocht komen.
Gij hebt den kerel noodig, Flor. Wij. Wij zekerlijk, Henriëtte. Wat, duivel, is u vandaag overvallen er is geen rechten kant aan te vinden! Ge zijt onredelijk. Hij vloekte zonder toorn, zonder stem-opgang. Zijne woorden lagen nevenseen op een gelijke rote van klanken. Hij scharrelde traagzaam de kaarten op een hoop. Pak af, sprak hij. Hare kleine hand wuifde even over het paarse speeldoek.
Er werd hartelyk gekust, de jongeling verwyderde zich, en 't meisje sloeg met bedaarder tred, den weg naar 't huisjen in. Eens nog stond ze stil, wuifde met 'n doek, en ontving haar groet behoorlyk van 't zeemannetje terug, die driemaal met z'n hoed zwaaide. Voor evenwel 't meisje genoeg genaderd was om Wouter met kennis te zien, liep deze woedend heen, en wou... en zou... ja, wat?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek