Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Ik hoorde op straat, zeide Sanballat, zijn tafeltje ter hand nemend, dat men in het paleis ontevreden is, omdat niemand tegen Messala wil wedden. Gij ziet mijne kleur. Ter zake dus. Wat biedt gij mij? Eerst kansen, daarna de som. Zijne stoutmoedigheid overblufte de jonge Romeinen. Kom, hernam hij, ik heb niet veel tijd. De consul wacht mij bij zich. Dat werkte.
"Wedden, dat je den grootst mogelijken onzin, hier en daar met-'n-air-van-waar-en-eerlijk-willen-zijn aan het lezend publiek kunt voorzetten en dat ze het goedig slikken, het "au sérieux" nemen, het bespreken en bestrijden gaan?
Zij wedden met hartstocht; men zou zeggen, met verwoedheid, als zulk een woord paste bij een Baliër. Een oude inwoner van Singaradja, goed van inlander-zaken op de hoogte, verzekert mij dat een gewone Soedra-boer op een enkelen dag soms tot twee, drie honderd gulden verliest. Hij wedt met handenvol rijksdaalders. Dat trekt hij zich verder niet aan. Vandaag verloren, morgen gewonnen, denkt hij.
«Willen wij eens wedden?» zeiden de Engelschen. «Om gemunt goud per ton van een centenaar of honderd pond?» «Een zak is al voldoende,» antwoordde de boer. «Ik kan er slechts mijn zak met appelen tegen zetten.» «Aangenomen.» En de weddingschap werd aangegaan.
"Wedden van wel. Blijf zoo stil als een muis liggen. Beweeg je niet. Hij ziet niet scherp genoeg on ons te ontdekken. Zeker dronken, zooals gewoonlijk, dat gemeene oude vloekbeest!" "Goed, ik zal mij niet bewegen. Nu houden zij stil. Zij kunnen het niet vinden. Daar komen ze weer. Nu zijn ze warm. Nu weer koud. Alweer warm. Zij branden zich. En nu gaan ze er recht op af.
"De hemel beware me!" riep Stuart; "maar ik wil wel wedden om vier duizend pond sterling, dat zulk een reis op zulke voorwaarden onmogelijk is." "Integendeel, zeer mogelijk," antwoordde Fogg. "Nu, maak ze dan!" "De reis om de wereld in tachtig dagen?" "Ja." "Ik wil wel." "Wanneer?" "Terstond. Maar het spreekt van zelf, dat ik het op uw kosten doe."
Of denkt gij misschien, dat hij vrijwillig terug zou komen, om te zeggen: Hier ben ik! pak me nu maar!" "Zoo natuurlijk niet; maar toch in dien trant. Ik zou durven wedden, dat hij zoo oolijk geweest is, in het geheel niet ver weg te gaan. Hij zal zich achter een boom verscholen hebben, om u doodeenvoudig voorbij te laten loopen." "Hoe? Wat? Hem voorbijloopen?
"In de prairie moet men geen complimenten maken." "Die maak ik ook niet," antwoordde hij. "Gij hebt gisteren uw vleesch geschoten; vandaag of morgen schiet ik wat op mijn beurt natuurlijk voor u meteen." "Zoo? Denkt gij dan, mylord, dat wij morgen nog bij elkander zullen zijn?" "O ja, morgen en nog veel langer. Willen wij wedden? Ik wed om tien dollars, of om meer, als gij wilt."
Zijn naam is Pietro Venucci van Napels en hij is een van de grootste halsafsnijders van Londen. Hij staat in betrekking tot de Maffia, die zooals u weet een geheim politiek genootschap is, dat zijn besluiten door moorden kracht bijzet. Nu ziet u de zaak duidelijk voor u, wil ik wedden. De ander is n.l. eveneens een Italiaan en lid van de Maffia.
Het was nabij den Nautilus gekomen en ik kon zien dat het hard aanstoomde; het was nog maar zes kilometer van ons af. "Een kanonschot," antwoordde Ned Land. "Als ik het tuig en de kleine masten bezie," zei de Amerikaan "dan zou ik wedden dat het een oorlogschip is. Ik wou dat het naar ons toe kwam, en dezen vervloekten Nautilus, als 't noodig was, in den grond boorde."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek