Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Een retour kost dertig gulden eerste, twintig gulden tweede klasse en is vooral aanbevelenswaardig, als men van plan is, langer dan acht dagen uit te blijven; wil men het in minder tijd afdoen, dan is het voordeeliger een gewoon goedkoop achtdaagsch retourbiljet naar Londen te nemen.
Want ik wil, dat gij voor hetgeen gij aan mij hebt gedaan, tot kolonel bevorderd zult worden!" Deze verzekering wordt door de liefelijke stem naast hem gedaan met evenveel vertrouwen, alsof zij kwam van de koningin van Spanje zelve. Maar den Engelschman loopt, bij het hooren er van, een koude rilling over den rug. "Wie voor den drommel kan zij zijn?" vraagt hij zich verwonderd af.
En vivats voor de tallooze onbekende helden, zoo luid als voor de grootste helden wier naam beroemd is. Denkt gij, dat ik eenig diep verborgen doel hebbe? Nu dan, ik heb dat doel, want de zaaiers der Vierde-maand hebben dat doel en het mica aan de rotshellingen heeft het ook. Houdt gij 't er voor, dat ik verwonderen wil? Wil het daglicht verwonderen?
Ik wil niet, dat je hem ontmoet. Wil je niet, dat ik hem ontmoet? Neen. Mr. Dorian Gray is in het atelier, meneer! zei de knecht, die in den tuin kwam. Nu moet je me wel aan hem voorstellen! schaterde Lord Henry. De schilder wendde zich tot den knecht, die in de zon stond te knipoogen: Vraag Mr. Gray even te wachten, Parker, ik kom dadelijk. De knecht boog en ging het pad terug.
De vreemde vertelde de geheele geschiedenis nog eens, en toen nog eens, totdat Sancho Panza haar goed genoeg meende begrepen te hebben, om er zijn oordeel over te zeggen. "Mij dunkt," sprak hij, "dat ik dat dingetje wel zal klaren. 't Geval komt eenvoudig hierop neer: De man verklaart onder eede, dat hij over de brug wil gaan, om aan de galg te sterven.
Luider dan de andere aanroepingen klonk het: Spaar heer, spaar uw volk, wil in eeuwigheid U niet vertoornen tegen ons... Het was waarlijk de smachtende verzuchting nu der duizenden die hier baden in deze oude kathedraal, terwijl een woeste en bloedgierige vijand met kanongebulder dreeg aan de poorten van de stad.
„Wil ik je ook even helpen, meneer?” „Neen! ’t Is in orde.
De tropische hitte in de ontzaglijke steenwoestenij, die Berlijn is, matte af en enerveerde. Daarbij kwam de innerlijke onrust. Allen voelden haar; het meest zij, die voor de eerste keer gingen. Tusschen hen en het doel hunner wenschen lagen talrijke kwade kansen. Nog minder dan een gewoon mensch, is een communist ooit zeker, werkelijk te komen, waar hij komen wil.
Het was tien minuten voor negen. Een kleine coupé met twee schimmels stond op het oprijplein. Wronsky herkende Anna's coupé. "Wil zij mogelijk bij mij komen?" dacht hij. "Dit was beter geweest, want het is mij onaangenaam dit huis binnen te gaan. Maar enfin, ik kan mij niet meer verbergen." Hij sprong uit de slede en ging naar de deur.
Zij zal uw geheugen wel ontgaan zijn, juffrouw Dientje! verschoon mij, juffrouw Verburg! die verscheurde teekening van dominé Willems?" »Zeker niet! die herinner ik mij maar al te goed," luidde het antwoord, terwijl een donkere blos voorhoofd en gelaat overtoog, »maar ik bid u, mijnheer! wil mij toch zeggen wie gij zijt...." »Ik! wel ik meende dat de knecht mij had aangediend."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek