United States or Colombia ? Vote for the TOP Country of the Week !
In die dagen van gestrand-zijn te Reval ondervond ik veel vriendelijkheid en hulp. Ten eerste, natuurlijk, van de leden der russische missie, en verder, wat minder natuurlijk schijnt voor een communist die uit Sowjet-Rusland terugkeert, van een paar burgerlijke landgenooten, nl. den nederlandschen konsul en diens vrouw.
De tropische hitte in de ontzaglijke steenwoestenij, die Berlijn is, matte af en enerveerde. Daarbij kwam de innerlijke onrust. Allen voelden haar; het meest zij, die voor de eerste keer gingen. Tusschen hen en het doel hunner wenschen lagen talrijke kwade kansen. Nog minder dan een gewoon mensch, is een communist ooit zeker, werkelijk te komen, waar hij komen wil.
Voor de aktieve communisten bestaat het huiselijke leven feitelijk niet meer. Het is volkomen onvereenigbaar met het recht der partij, haar leden te »mobiliseeren«, zonder in het minst rekening te houden met hun persoonlijke omstandigheden. Wie communist is in Rusland, stelt zijn of haar geheele persoonlijkheid in den dienst der partij.
Vernam ik de droevige waarheid over de afmetingen der cholera-epidemie en de paniek onder de bevolking der geteisterde streken. Hij schudde mij wakker en deed mij beseffen dat voor de organisatie van een groote hulpaktie onder de massaas van West-Europa te werken, nu de eerste plicht was van elken communist.
De communist Morelli, wiens "Code de la Nature" korten tijd na het tweede "Discours" verscheen, onderscheidde veel scherper dan Rousseau deed tusschen ekonomische en politieke ongelijkheid, zag veel beter dan Rousseau in de eerste de basis van elke andere.
Hun eigen intuïtie en klasse-gevoel zeggen hun het tegendeel. »Wie naar Rusland komt«, zeide Trotzky op het kongres, »om onze instellingen te bewonderen, die is geen goed communist«. Een eigenaardige uitspraak uit den mond van een der leiders van Sowjet-Rusland, en toch volkomen logisch en begrijpelijk.
En kom hier nu niet met valsche denkbeelden van »gelijkheid« tegen op; want de maatschappij leeft nu eenmaal op een ladder en staat niet op een gelijk, effen vlak. Dat moge de Communist willen en de Nihilist beweren; maar al hun razernij stuit af op het feit, dat de menschen hoogst ongelijk geboren worden, en dientengevolge hun leven lang zeer ongelijk zijn.
Toen begreep ik het, en ik dacht in stilte »ja dit is wat wij noodig hebben, om de opvoeding te vestigen op grondslagen van gemeenschapszin en schoonheid: de paedagoog, de kunstenaar en de communist, in één persoon vereenigd«.
Zij sloot zich aan, nam deel aan kursussen, leerde het communisme begrijpen, en nu is zij bestuurslid der fraktie voor de propaganda onder de vrouwen in het »Krasnaja Presna«-kwartier, de grootste arbeidersbuurt van Moskou. »Het is moeilijk«, zegt ze, »voor een arbeidersvrouw, om in de beweging te werken; er is thuis altijd zooveel te doen.« Haar man is nog altijd geen communist; zij bekent het met zekere schaamte: maar haar twee kinderen van vijftien en zestien jaar zijn lid van de jeugdorganisatie; ze doen flink hun best.
Bij deze gelegenheid, welke André in zijne tegenwoordigheid bracht, had Van Reelant die antipathie krachtiger gevoeld een ambtenaar met de krullende hairen van een violist, de slobkousen van een ~commis-voyageur~ en de ideeën van een communist moest niet langer aan Buitenlandsche Zaken geduld worden. En hij besloot in dien geest werkzaam te zijn.
Woord Van De Dag