Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 november 2025
"Hé!.... wacht nou 's even!" zei oom, "feliciteeren wil ik je wel, jongen, ofschoon ik 't meisje nog niet eens ken , hier! geef me 'n hand!.... Maar.... re.... maar.... re...., je kunt dat meisje toch maar niet zoo in-eens hier brengen!.... Ik dien toch eerst fatsoenlijk accès bij de moeder te gaan vragen.... Dat hoort toch zoo!...."
Wronsky kon op de aan hem gerichte vragen niet antwoorden. Hij kon met niemand spreken. Hij wendde zich af en zonder de hem ontvallen muts op te nemen ging hij van de renbaan zonder te weten waarheen. Hij gevoelde zich diep ongelukkig. Voor de eerste maal in zijn leven ondervond hij een niet meer goed te maken ongeluk, waarvan hij zelf alleen de schuld droeg.
Zoo sprekende bereidde mijn oom eenige spijzen, die ik gretig verslond in weerwil van zijne waarschuwingen. Intusschen overstelpte ik hem met vragen, die hij zich haastte te beantwoorden.
Brecht had de stoutheid mij te vragen: "waar ga jij heen?" "Dat raakt jou niet." "Dan zal je ook thuis blijven." "Heb jij 't hart en belet mij dat eens." Ik kan wel boos worden, maar niet kijven; en ziende dat Brecht haar talent te werk stelde, bedacht ik mij: "Brecht," zei ik, "heeft tante je die orders gegeven, dan moet ik haar de reden vragen als zij thuis komt; wat zullen wij eten!"
Ik stapte over de tafel heen en weer, zooals mij door het dochtertje bevolen werd: zij stelde mij vragen, die ze wist dat ik met mijn kennis van de taal kon beantwoorden, en ik antwoordde zoo hard ik kon. Ik wendde mij verscheiden malen naar het gezelschap, groette het beleefd, zei dat het welkom was, en gebruikte een paar andere spreekwijzen, die ik had geleerd.
Cambyzes gaf het kistje, waarvan de inhoud hem weinig belang scheen in te boezemen, aan een eunuch over, sprak zijne schoonzuster eenige woorden toe, die eene dankbetuiging moesten beteekenen, en verliet daarop oogenblikkelijk het vrouwenverblijf, zonder zelfs naar Atossa te vragen, die hij geheel scheen te zijn vergeten.
En ik wil het niet voor niets hebben. Gij hebt mij reeds zooveel gegeven! Dat was een geschenk. Maar het andere moet gij verdienen. Ge moet het een niet met het ander verwisselen. Maar ik kan toch geen geld van u vragen! Ik zou mij dood schamen. Nu goed, dan zal 't geen loon, maar alleen een fooi zijn. Ik zal het aan uw vader geven.
Lavinius Gabinius trad binnen; de Prætoriaan zeide: Ik zal in het park op hem wachten, om hem terug te leiden.... En Crispina sloot de deur. Domina, groette beleefd de dominus. Crispina, een oogenblik, zeide niets. Zij moest tot kalmte komen; haar borst deinde. Zij zette zich op de rustbank. Eindelijk sprak zij: Lavinius.... Domina? Ik heb je bij me laten komen.... Om je te vragen....
Dat we hebben te vragen, wat God van ons wil. En dan maar gehoorzaamd, willig blind voor de uitkomst." Ik verstond hem. Die twee woorden »willig blind" vonden weerklank in mijn eigen ervaringen. 't Is niet de blindheid der dwaasheid, maar de blindheid der wijsheid. Wat de uitkomst moge zijn, we vragen er niet naar, mits we zeker zijn van onze richting.
Had zij hem moeten zeggen, dat hij zich bedroog? Had zij hem moeten vragen: Waarom verlaag ik me door me te mengen met andere menschen? Wie dan toch zie je in me? Zie, ik ben alleen eene vrouw, eene vrouw van zachtheid en gedroom, en zie, ik heb je lief gekregen, ik weet niet waarom!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek