Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 november 2025
Toch dorst zij nog vragen: En waarom ... gelooft ... u, dat u toch wel ... goed gedacht kan hebben? Dat weet ik niet precies. Misschien omdat ik het verlang. Misschien ook, om dat het zóó waar is, dat het geen twijfel meer toelaat. O ja, ik weet bijna zeker, dat ik goed gedacht heb. Weet u waarom?
MEVR. RUMMEL. O? Een tooneelgezelschap? Neen, daar weet ik niets meer van. MEVR. LYNGE. Ja, de menschen moeten hier heel wat rare stukjes uitgehaald hebben. Wat waren dat eigenlijk voor histories? MEVR. RUMMEL. Och, mevrouw, dat had eigenlijk niets te beduiden. MEVR. HOLT. Lieve Dina, geef mij dat linnen eens aan. Beste Dina, ga eens vragen of Katrine de koffie brengen wil.
Zo bleef Mauthausen de hele oorlog door en daarna de plaats van de opperste verschrikking. Velen meldden zich en inderdaad werden ze niet naar Mauthausen gestuurd, maar naar Auschwitz, Sobibor of Bergen-Belsen. Na in Mauthausen te zijn geweest is men geneigd zich af te vragen: wat doet het er eigenlijk toe, of kerken af en toe geprotesteerd hebben? Of christenen hier en daar geholpen hebben?
Aan dit document was toegevoegd: "Papieren teruggeven". Dit gebeurde in het voorjaar van 1844. Tolstoi nam zich voor in den herfst een herexamen aan te vragen in de vakken die onvoldoende waren gebleken.
"We kunnen best 's één keertje college verzuimen, en 't zijn zulke leuke kinderen. Zullen we 't samen even gaan vragen? Riek en Joostje maar, hè; die zullen 't lastigst wezen." 'n Half uurtje later werden de kinderen in hun zondagsche kleertjes beneden gebracht.
De baljuw gaf de toehoorders teeken te zwijgen en zegde dat het door de plakkaten strengelijk verboden was, genade voor ketteren te vragen, maar dat, zoo Klaas zijne doling wilde afzweren, hij zou gehangen worden in stee van verbrand. En het volk sprak: Gehangen of verbrand, 't is toch de dood! En de vrouwen weenden en de mannen morden. Ik zweer niets af, sprak Klaas.
Al deze vragen, die zeker den volgenden dag beantwoord zouden worden, hielden hen uit hun slaap en bij de eerste ochtendschemering richtten zij achtereenvolgens hun blik naar elk punt van den westelijken horizon. "Land!" riep Pencroff tegen zes uur in den morgen. En daar het niet aan te nemen was, dat Pencroff zich vergiste, was men zeker land voor zich te hebben.
En wie kon er belang bij hebben, om als wreker van graaf Mathias Sandorf en van zijne twee vrienden, die reeds sedert vijftien jaren overleden waren, op te treden? Dat alles zweefde den ellendeling in een ondeelbaar oogenblik voor den geest. Dat waren de vragen, die Silas Toronthal zich in de eerste plaats stelde.
En juist toen hij wou heen gaan, kwam 't mij zoo in de gedachte, ik weet niet hoe 't zoo was, maar 't viel mij zoo in, om hem te vragen of hij ook iets nieuws had te vertellen.
Er was een man, die niet wou heengaan, voordat ik hem naar mijn moeder had meegenomen; die kon misschien nog wel helpen; ze moest meer kunnen dan ik, want ik had immers van haar geleerd? Een ander ging naar haar toe, om haar te vragen om haar tusschenkomst bij mij, omdat hij zeker was, dat, als ik maar wilde, ik hem wel beter kon maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek