Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Als men het oog sloeg op de zwaar beladen wagens, en op de bergen waarover zij vervoerd moesten worden, scheen het te vergeefs en nutteloos de poging te ondernemen; en toch, de Voortrekker deinsde niet terug.
»Ik breng jullie hun hartelijke groete," antwoordt de grijsaard, »en ze maken het allen uitstekend." »Nu wat zegt ge van uw veldbloemke?" vraagt Marling, op zijn vrouw wijzend. »Mijn veldbloemke ziet er uit als een roos in den morgendauw," antwoordt de Voortrekker, »en ik dank daarvoor mijn God."
Met de vaardigheid van een jongeling sprong hij in het zaâl, en zooals hij daar zat op den witten schimmel, den bandelier om de breede schouders, het geweer over den rug, den uit paardenhaar gevlochten, breeden hoed op het grijze hoofd, gekleed in het gewaad der wildernis, was hij de type van een verdwijnend geslacht van den krachtigen, onversaagden Voortrekker.
»Zul je den kommandant onmiddellijk wekken?" riep de Voortrekker. »Wie ben je?" vraagde het onwillige schepsel. »De oude baas Kloppers van Vredenoord," zeide de grijsaard met kracht, »en als je nu niet onmiddellijk den kommandant wekt, dan ligt de zweep voor je klaar." Dat hielp dan toch.
»Wel ja," meent de Voortrekker vroolijk, en gluurt door de gordijnplooien heen. Lena heeft haar eerstgeborene, een allerliefst ventje van zes maanden, op den schoot. Zij neemt hem op, heft hem hoog in de lucht, en de kleine kerel kraait het uit van plezier. Zij legt hem weer op haar schoot, plaatst hem vlak voor zich en zegt: »Wiens ventje ben jij, Albert? Pa'ke's ventje?
Ontbloot uw hoofd, want wat u daar voorbij dreunt, is de trouwe, sterke Wacht, die het vaderland verdedigt in het uur van 't gevaar het volk in de wapens! En die daar, voor aan de spits, met dat ijzeren gelaat, is de bevelvoerder, en naast hem, op dien witten schimmel, met dat bliksemend oog, rijdt een grijze Voortrekker!
De spanning in zijn gelaatstrekken was geweken, en hij zette zich weer bedaard neder op het veldstoeltje. »Jack en Frits gelijken elkander in grootte en lichaamsbouw?" vraagde hij opnieuw. »Zeker," zeide tante Martje, die met de scherpzinnigheid van een moeder de vragen van den grijzen Voortrekker volgde. »Ook in gang en houding?" »Volkomen," antwoordde zij.
»Eliëzer is toch nog in je dienst?" vraagde hij. Tante Martje knikte bevestigend. »Dan moet Eliëzer naar Rhodesia." »Wat moet hij daar doen?" vraagde Reinard Jansen met groote oogen. »Frits opzoeken en spreken," meende de Voortrekker.
»Een en zeventig," riep de oude Voortrekker met eenigen trots. »'t Zijn er twee en zeventig," zeide de oude vrouw, die inmiddels de hoornen bril opzocht, om den brief te lezen. »En hoeveel achterkleinkinderen denkt ge, dat ik heb?" vraagde de Voortrekker. »Tachtig," zeide Marling, vast overtuigd, dat hij thans ten minste te hoog raamde. »En achttien er bij," riep de grijsaard met klem.
Zijn manschappen, dit ziende, kwamen twee hunner en reden aan iedere zijde één, en trachtten hem te ondersteunen. De wakkere voortrekker wist echter dat het te laat was. Hij voelde zijn einde naderen. Met nog altijd krachtige stem zei hij: »Ik dank je, broeders, maar met mij is het voorbij, ik moet toch sterven. Ge kunt nog ontkomen. Red je. Sla je door de vijand heen. Houd God voor ogen!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek