Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 1 juni 2025


»Maar ik geloof het niet," zeide moeder Jansen. »Wat gelooft ge niet?" vraagde Dirk Kloppers. »Dat mijn jongen den brand heeft gesticht," zeide zij, doch haar oom bewaarde het stilzwijgen. Beiden gingen nu de tent binnen. »Mijn hart gaat open bij het gezicht van zoo'n tent," zeide de Voortrekker op opgeruimder toon; »er gaat toch niets boven een tent."

De grijsaard deelde het ernstige bericht mede, dat Frits had gebracht, en zwijgend hoorde Jan het aan. Hij zuchtte. Hij dacht aan zijn zwak, ziek kind, en keek den ouden Voortrekker aan. »Dat beteekent oorlog," zeide hij. »Of wij smoren hem in den eersten slag," antwoordde de wijze grijsaard. Geertrui stond op, en verkwikte het dorstige kind met een teug water.

»Twintig er bij," verbeterde de accurate overgrootmoeder; »ge vergeet de tweelingen van Buffelspoort." »'t Is waar ook," zeide de Voortrekker lachend. Lena zette den gieter met water, waarmede zij bezig was, de bloemen te besproeien, in het pad, en wenkte Marling. Zij had bij het feit, dat aan grootvader Kloppers het honderdste achterkleinkind was geboren, een bijzonder plan gemaakt.

»Het kan niet waar zijn," riep het gewonde moederhart van tante Martje, doch Reinard Jansen barstte los: »Is het niet vreeselijk en verschrikkelijk? Is het niet monsterachtig en ongeloofelijk?" »Ja, ongeloofelijk!" riep de grijze Voortrekker met klem. »En toch is dat monsterachtige gebeurd," zeide Jansen met een somberen klank in zijn stem. Maar nog was de oude Kloppers niet overtuigd.

En de aanwezigen verdringen zich om den ouden Voortrekker, en men tracht zijn hand te grijpen en te drukken. En voor ieder heeft hij nog een woord in 't bizonder, een woord van vermaning, troost of bemoediging, en het is roerend te zien, hoe die stugge, stoere Boeren den grijsaard aanstaren met vochtige oogen. Zij nemen immers afscheid ach, het is voor den laatsten keer....

»Dat is geen bewijs," hernam de oude Kloppers. »Ge moet onderzoeken, of de reebok maar één kogel heeft gehad dat is de hoofdzaak." Marling onderzocht den geschoten bok. »Ik kan slechts één wond ontdekken tusschen de oogen." »Ge zult ook lang kunnen zoeken naar de tweede," meende de Voortrekker bedaard. Vorschend liet hij den blik in 't ronde gaan.

De grijsaard keek haar vorschend en bezorgd in de oogen, doch zijn bezorgdheid verdween als nevel voor den middagglans. Er was geen spoor van overprikkeling in haar oogen zij was nooit helderder van geest geweest, en de oude Voortrekker riep met bewogen maar krachtige stem: »God zij geloofd en geprezen!"

Dan nam hij ze op zijn arm, en de kleine sloeg de bloote, mollige armpjes om zijn stevigen nek. Zij rukte en plukte met de kleine vingers in zijn haar, en vleide de zachte, bloozende koontjes tegen het verweerde gelaat van den ouden Voortrekker. Marling bekeek intusschen den reebok, dien de kaffers voor de huisdeur hadden neergelegd.

Woord Van De Dag

verduldige

Anderen Op Zoek