Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
En weldra verscheen Sam, met zijn hoofdsieraad van palmbladeren in de hand, voor de deur der voorkamer. "Zeg ons nu duidelijk, Sam, hoe de zaak is afgeloopen," zeide Mr. Shelby. "Waar is Eliza, als gij dit weet?" "Wel, meester, ik zag haar met mijne eigene oogen op het drijvende ijs overstappen. Zij kwam op eene buitengemeene manier aan den overkant; het was niets minder dan een wonder.
Op zekeren dag, toen hij met niet veel haast naar Rome trok, liet hij het zorgeloos hangen in de voorkamer van zijn paviljoen. Een Germaansch soldaat nam de kans waar om het voor zijn eigen roestig zwaard te ruilen, en de verdwaasde keizer merkte de ruiling niet.
Alleen zei de zwager, lachend, elken middag: "Riek, heb je wel genoeg?" Na het middageten had ze haar vaste plekje om te dutten, bij Frits in de voorkamer, bij Lien op de sofa. Weldadig-glimlachend met een huiselijk gezicht keek ze dan rond, sloot de oogen en dacht aan Charles, die tien jaar geleden gestorven was.
"'t Is precies, of ze hierheen komen," fluisterde Nel en kroop stijf tegen Door aan. "Maak toch zoo'n leven niet." "Konden we maar dood liggen, zooals Foxje." Weer was 't even stil in de voorkamer. "Ik probeer 't," zei Nel kordaat. "Wat?" "Ik houd het hier niet langer uit." "Nel, hoe durf je! Ik laat je niet alleen gaan," zei Door, toch alles behalve moedig.
»Ik ben niet bang,« zeide Oliver zacht, terwijl hij de hand van Mr. Brownlow losliet. »De papieren,« zei Fagin, terwijl hij Oliver naar zich toe trok, »zitten in een linnen zak in een gat van den schoorsteen op de bovenste voorkamer. Ik wil je spreken, jongenlief. Ik wil je spreken.« »Ja, ja,« zei Oliver. »Laat mij een gebed doen. Toe! Laat mij één gebed doen.
Toen Zachar, Toerghenjeff's huisknecht, den tweeden dag de deur der voorkamer voor mij opende, zag ik in een' hoek eene korte sabel met het Sint-Anna-lint. "'Wat is dat voor eene sabel? vroeg ik, tegelijk naar de deur van het salon gaande. "'Wees zoo goed en kom hierheen, fluisterde Zachar, terwijl hij links naar de gang wees.
We zijn alle drie hier bij mekaar gekomme zonder 't te wille!" "Dat hadt je nooit op een betere plaats kunne doen," zeide Oude Jan, zijn pijp uit den mond nemend. "Kom maar in de voorkamer. 't Is al 'n heele tijd geleje dat je daar voor 't éérst binnenkwam, en de twee andere zijn ook geen vreemden. Wacht even, dan zal ik de deur van de winkel dicht doen. He, wat piept ie!
Praat zoo hard niet," fluisterde de professor en duwde hem de kamer weer uit in de voorkamer. "Ik zal kalm zijn, Vader en zacht spreken; maar nu moet u me aanhooren." "Ja, ja lieve Abraham, maar op dit oogenblik..." "Ik kan niet langer wachten, Vader." "Maar Bentzen is daar alleen." "De dokter!" Abraham herinnerde zich opeens dien vreemden hoed. "Wat doet hij hier?"
Go ruimde de voorkamer op, liet de juffrouw de kachel aanmaken, vol feestelijkheidsgevoel over de intrede dadelijk, en aan Lize, die om half vijf haar de college-aanteekeningen kwam brengen, vertelde ze, dat de zieke al weer veel beter was; dat ze morgen weer kwam, morgenmiddag tenminste zeker. Maar om vijf uur werd ze weer ontvangen met kreunend gezucht.
Na de koffie ging de kindermeid met hen wandelen, en trok ik met een gewillig hart aan mijn naaiwerk. Ik was juist bezig mijn goeden genius te danken, dat ik netjes knoopsgaten had leeren maken, toen de deur der voorkamer open en dicht ging, en iemand als een groote bromvlieg "Kennst du das Land". begon te neuriën.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek