Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
Maar ik verzeker je, dat ik geen lange klaagliederen begon te zingen, ik was veel te blij, verlost te zijn van een ouden schelm, die toch den een of anderen dag in handen van de justitie zou zijn gevallen. Den tijd, dien wij samen hadden doorgebracht, beschouwde ik eenvoudig als verloren.
Evenmin als gij vergeten zult, dat gij Zondag-avond op het gouvernementshuis dineeren zult! Denk daar ook om; want ik reken er op." "Ik zal woord houden, heer gouverneur, dat verzeker ik u," zei dokter Antekirrt met plichtpleging. "En ik ook, wees daar verzekerd van," was het wederantwoord van den kolonel.
Wel is waar, zij vat niet altijd de fijne knepen der poëzie! maar anders, een hart heeft zij ... zooals geen meisje uit de stad. Ja! zoo dat eens een huwelijk geeft, de Heer Lodewijk zal dan een juweeltje van een vrouw aan haar hebben, dat verzeker ik u." "Is dat huwelijk reeds bepaald?" vroeg ik, eenigszins onrustig.
Ik verzeker u, gij zult het horloge van een dronkaard nimmer zonder krassen zien. Hij windt het des nachts op, en laat deze sporen van zijn onvaste hand achter. Waar blijft nu de mysterie van dit alles?" »Het is zoo klaar als de dag," antwoordde ik, »ik betreur het onrecht dat ik u aandeed. Ik had meer vertrouwen moeten stellen in uw wonderbaarlijk vermogen.
Hy zwijgt, en vaagt haar wang van 't overstelpend vocht. Verzeker my dat hart...! Maar neen, ik verg geen eeden.
Ik heb den nacht doorgebracht met er mij toe over te halen; gij neemt mij in verhoor, en 't geen ik zeg, komt u zoo buitengewoon voor, dat ge er het recht toe hebt; nu, ja, ik heb den nacht doorgebracht met mij te overreden; ik heb zeer krachtige redenen aangewend, ik heb gedaan wat ik kon; ik verzeker 't u.
"Zij beminnen elkaar ... zij zullen een paar worden," zeide de Heer Blaek: "gij zijt aan niets verbonden, zoo ik u bedrieg. Ik verzeker het u. Vernietig toch dat ... dat noodlottige stuk. Het kon in vreemde handen komen ... geef het mij liever ... ik zal...."
Maar Eve, als ik je nu verzeker, hernam hij, trillend van zijne woede, die hij beteugelen wilde, dwingend zichzelven tot zachtheid; als ik je nu verzeker ... Dat heb je al meer gedaan ... En je gelooft me niet?... In zoo verre niet, dat ... Je gelooft me niet?! brulde hij, zich niet meer machtig. In zoo verre niet, dat je me iets verbergt! kreet zij terug. Je iets verbergt? wat dan?
Je kent dus al Spaansch?! En toen lachte hij weer." Ibarra kon niet nalaten even te glimlachen. "U lacht erom," hervatte de onderwijzer, zelf ook lachende. "Ik verzeker u dat ik toen heelemaal geen lust in lachen had. Ik stond daar en ik voelde dat het bloed me naar 't hoofd steeg, en een onweer mijn hersens benevelde. Ik zag den pastoor ver, ver weg.
Ik had liever dacici dan Daciërs, dominus, weet dat wel, grappigde Autronius; die Daciërs zijn alleen maar sterk, maar stèrk zijn ze en jong.... Nou, die eene meid.... Nog geen twintig jaar, dominus, dat verzeker ik je: een flinke deerne; wil je haar niet?? Voor tweehonderd-vijf-en-twintig sestertiën? Uitroeper, roep eens mijn Daciërs uit....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek