Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 september 2025
Zinspeelde hij op een lezing of een concert, dan kreeg hij tot antwoord een verwijtenden blik en een beslist: "Mijn kinderen alleen laten, om plezier te gaan maken? nooit!"
"Ha!" zei Jean Valjean, "zijt gij 't? ja, nu herken ik u." "'t Is wel gelukkig," zei de oude man op verwijtenden toon. "En wat doet ge hier?" hernam Jean Valjean. "Wel, ik dek mijn meloenen." De oude Fauchelevent had werkelijk, toen Jean Valjean hem aansprak, het eind van een stroomat in de hand, welke hij bezig was over het meloenbed te spreiden.
"Ik had er liever niet bij willen wezen," antwoordt Padre Salvi zacht, zonder acht te slaan op den verwijtenden toon van den ander. "Ik ben erg zenuwachtig." "Omdat er niemand gekomen is, om zijn post niet te verlaten, dacht ik dat uw tegenwoordigheid...U weet zeker dat ze van middag eruit gaan." "De jonge Ibarra en de teniënte mayor...?" De alférez wees naar de gevangenis.
"Daarin vergist gij u, mijnheer Méré," antwoordde miss Watkins op ietwat verwijtenden toon. "Ik heb integendeel hard gestudeerd en ik heb mij zelfs veroorloofd eenige proeven in uw laboratorium te nemen. O! wees gerust, ik heb niets gebroken en ik heb alles weer op zijne plaats gezet.
De ijver des ridders in de verdediging van Rebekka werd overdreven, niet alleen boven de grenzen van het gezond verstand, maar zelfs van den dolzinnigsten riddermoed; en zijne onderworpenheid voor hetgeen ze zeide, schoon ze dikwijls op een strengen, verwijtenden toon tot hem sprak, werd afgeschilderd als zoo slaafsch, dat ze bij een man van een zoo trotsch karakter onnatuurlijk moest schijnen.
Hij greep er naar en trachtte ze binnen te halen, maar merkte dat de visch om een koraaltak heen was gezwommen. Hij gaf mij een verwijtenden blik omdat ik zijn aandacht had afgeleid, en sprong overboord, rechtstandig. Onder water dook hij voorover en volgde zijn lijn naar den bodem. Het water was tien vadem diep.
En zij voegt er op verwijtenden toon aan toe: "En gij liet mij zoolang treuren." "Ik was een gevangene " begint Chester. "Een gevangene! Zij maken geen gevangenen!" "De 'Eerste der Engelschen' wel! En dan mijn wonden!" zoo verdedigt Guy zich op meewarigen toon. "O ja, uw zware wonden. Ik ik zal u verplegen."
"Je kunt gaan, Amy March," zei mijnheer Davis en hij leek zooals hij zich ook gevoelde, alles behalve op zijn gemak. Het duurde lang, eer hij den verwijtenden blik vergat, dien Amy hem toewierp, toen ze, zonder een enkel woord te zeggen, naar de kleedkamer ging, haar goed van den kapstok rukte en de plaats "voor altijd" verliet, zooals ze zichzelf hartstochtelijk beloofde.
Hij gaf geen kik, maar keek haar alleen met een zoo verwijtenden blik aan, dat zij niet wist, hoe zij het met hem had. Over het geheel scheen hij met deze goede vrouw weinig op te hebben, en dat verdiende ze toch niet aan hem, want zij verzorgde hem zoo goed als in haar vermogen was. Ook zijne zieke moeder verpleegde zij met groote hartelijkheid.
"Wel, nu nog mooier!" riep Fulco lachend. "Begrijp je dat dan niet? O, Coenraad, Coenraad! Nu dacht ik toch, dat je verstandiger waart." "Hoe bedoel je dat?" vroeg Coenraad, die inderdaad begon te gelooven, dat hij zich vergist had. "Zulk eene behandeling heb ik niet aan je verdiend, Coenraad!" hernam Fulco op verwijtenden toon. "Het was niets dan belangstelling van me, dat ik naar je bed ging.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek