Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
»Juffrouw Corney,« zei de bode, glimlachend als een man, die weet, dat hij een zaak beter inziet, »onderstand buiten het Huis, goed aangewend goed aangewend, zeg ik, juffrouw is het doelmatigste wat de Gemeente doen kan. Het hoofdbeginsel van zulken onderstand is, de armen precies te geven wat zij niet noodig hebben, dan verveelt het hun te komen vragen.«
Hebt gij nooit opgemerkt, dat, als wij verzen lezen in een taal die wij niet heel goed kennen, zij ons veel mooier voorkomen dan zij werkelijk zijn? Ik weet het waarachtig niet, hernam hij, maar die Kaukasus verveelt mij in de hoogste mate. Neen, dat vind ik niet! Voor mij heeft de Kaukasus veel schoons, maar in anderen zin...
Dat hij in fijne luiers gewikkeld lag en kant aan zijn goed had, bewees nog niet dat zijn ouders hem zoeken zouden. Bovendien, zij zijn misschien dood. En zoo ze dat niet zijn? Als ze hem eens komen opeischen? Ik geloof stellig dat zij komen zullen. Wat zijn die vrouwen toch koppig! Nu, als zij komen? Welnu, dan zenden wij ze naar het gesticht. Maar genoeg hierover; het verveelt mij.
De kans stond schoon: de Graaf zat in zijn bank en was zoo licht te treffen als een haas in 't leger; doch wat gebeurde er? de preek verveelt den Ritmeester van Sonheuvel, en omdat deze half duttend voor zich keek als een hen op een streep, en omdat toevallig Panne aan 't eind van die streep zit, zoo pakt die bloodaard zich weg, voordat de zegen nog is uitgesproken.
Het verdere gedeelte der reis was zeer eentonig en eenzaam; wanneer men den geheelen dag op zijn muildier zit, en geen aanspraak heeft, verveelt men zich, hoe wisselvallig het landschap ook zij waardoor men rijdt.
Zeker.... ik ga hier ook niet vandaan, we blijven hier, nietwaar Otto? Hij knikte glimlachend en vatte heure hand. Kom, Jet! We vervelen ze! riep Marianne opspringend en hare zuster bij den arm trekkend. Zie je dat dan niet? En hoe dom van je.... Wat dom? Om te vragen aan Eline of ze zich niet verveelt.... Waarom? vroeg Eline. Wel, als je toch geëngageerd bent, dan verveel je je niet!
En als mijn meester mij schrijft? Ik zal al zijn brieven bewaren. Maar dan kan ik hem niet antwoorden. Och, je verveelt mij met al die vragen. Ik heb je gezegd, dat je vertrekken moet en wel zoo spoedig mogelijk; ik geef je vijf minuten om je gereed te maken; en zoo ik je hier nog vind, als ik terugkom, krijg je met mij te doen.
Ik zeg u, dat ge dit huis niet zult binnengaan, omdat ik dit niet verkies. Zoo ge nader komt, blaf ik. Ik heb 't u gezegd, dat ik de hond ben. Ik lach u uit. Gaat weg, ge verveelt mij. Gaat waarheen ge wilt, maar komt niet hier, ik verbied het u. Ge hebt messen, ik heb mijn klomp, 't is mij om 't even; nadert dus, als ge durft!"
De eenige, misschien, die nooit verveelt, maar altijd nieuwe denkbeelden bij u opwekt? De onzigtbare weldoener en verlosser van eene in de pedanterie verzonken maatschappij? Doch wat hij van de godsdienst der vreugde zegt, die Jan Steen vertegenwoordigen zou, in onderscheiding van de door Rafael en zoo vele anderen in beeld gebrachte godsdienst der smart, is hoogst eenzijdig.
"Voor u en voor anderen," hernam Anna, als het ware haar gedachten radend, "kan misschien nog twijfel bestaan, voor mij echter niet. Ik ben zijn vrouw niet, hij bemint mij slechts totdat het hem verveelt? En dan? Waarmee zal ik zijn liefde vasthouden? Daarmede!" In Dolly's hoofd verdrongen zich de gedachten en herinneringen met ongewone snelheid, zooals altijd in oogenblikken van opwinding.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek