Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Men moet hem hartstochtelijk zien disputeeren, hem allerlei fransche woorden hooren gebruiken, die hij niet begrijpt en die over elkaar struikelen in zijn mond, zooveel haast heeft hij, of hem zien volhouden, dat hij gelijk heeft, door zijn beide armen tegen het lichaam aan te drukken, terwijl de palmen van zijn magere handen, geopend naar den ander toe zijn gekeerd, als om het welsprekende woord te ondersteunen of zijn onmacht te betuigen, er nog een woord meer aan te verspillen.
Thans staat De With op en na de woorden van Tromp bevestigd te hebben, zegt hij: "Wat helpt het dat ik zwijg; ik ben voor mijne Opperheeren; ik mag en moet het zeggen, de Engelschen zijn meester van de zee, maar ze zijn ook meester van ons!" Nu is de beurt aan De Ruyter. "Ik en wil niet veel woorden verspillen," zegt deze.
Eindelijk, schijnen mij geen gekken onwijzer te zijn dan zij, die eenmaal geheel door het vuur der Christelijke vroomheid bezield zijn: zoozeer verspillen zij hun vermogen, slaan geen acht op beleedigingen, laten zij zich foppen, maken zij geen onderscheid tusschen vrienden en vijanden, verafschuwen zij het zingenot, mesten zij zich met vasten, waken, weenen en werken, hebben zij een afkeer van het leven, verlangen zij alleen naar den dood, kortom schijnen zij geheel verstompt te zijn voor alle gewoon menschelijke aandoeningen, alsof hun ziel elders leeft, niet in het lichaam, waar zij thuis hoort.
Welk een hoop botteriken, tijd verspillen, niet waar? er om trekken, met strootjes, of de namen op papiertjes schrijven en ze in een pet schudden...." "Wilt ge mijn hoed?" riep een stem op den drempel. Allen zagen om. 't Was Javert! Hij had zijn hoed in de hand en hield hem hun glimlachend toe.
Enjolras hernam: "De stelling is goed en de barricade fraai. Dertig man zijn voldoende. Waarom er veertig geofferd?" Zij antwoordden: "Wijl niemand zal willen heengaan." "Burgers!" riep Enjolras, en zijn stem beefde schier van verstoordheid, "de republiek is niet rijk genoeg aan mannen om ze nutteloos te verspillen. De roem is een betooverend lokaas.
"Zie je," had-ie al voor járen geredeneerd, lang voor iemand (behalve Jules Verne) 'r zich druk om maakte: "wij verspillen ons geld an dure oorlogsschepen. Engeland heeft maar te toeten en onze paar schuiten zijn geblazen. Als ik ingenieur was, sliep 'k niet rustig voor 'k 'n onderzeesche boot had gebouwd. Dat k
Je gaat naar huis, zeg ik je. Dat geld kun-je van mij wel krijgen, begrepen? Je ouders kunnen je niet missen." De molenaar keek Dik aan en knikte hem nog eens met eene krachtige beweging toe. Hij had al veel meer gesproken dan hij gewoon was, en meende er verder ook geen woord meer over te verspillen. De zaak was afgedaan, naar hij meende.
Alleen dit weet men, dat men eens moet aankomen, en die gedachte schenkt de groote kracht, die men geduld noemt. Geduld maar, en vooruit! Het weerstandsvermogen van geest en lichaam beide zijn onderworpen aan de discipline van het geduld. We zwegen, om onze energie niet te verspillen.
Cesar Cascabel was bijna razend van woede en het kostte zijne vrouw en zijne kinderen niet weinig moeite hem tot bedaren te brengen. Maar toen deze eerste opwelling voorbij was, kreeg hij spoedig zijne tegenwoordigheid van geest terug als een man die niet gewoon was met nuttelooze verwenschingen zijnen tijd te verspillen. Die ellendige geldkist! kon Cornelia niet nalaten te zeggen.
Deze toch verzekert, dat eens een door geweldig bloedverlies uitgeputte jongeling enkel door het toedienen van vleeschsap, dat in zijne aderen werd opgenomen, er doorheen stroomde en zelfs zonder verandering van kleur weder uit de wonden te voorschijn kwam, tot het leven teruggebracht werd. Doch waartoe woorden te verspillen over eene zaak, die zóó voor zich zelf spreekt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek