United States or Uganda ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zijn roer lag over zijn knieën, zijn bandelier en kruithoorn binnen het bereik van zijn hand. Een glimlach verhelderde zijn breed gelaat, en een zekere mate van vrolikheid straalde hem uit de ogen. Het scheen alsof hij niet alleen geheel onbekommerd was, maar alsof al die drukte in het lager hem vermaakte.
De oude dame lachte bitter. Army zweeg; hij zag naar een mug, die om de lamp fladderde. "Hoe ziet zij er toch eigenlijk wel uit, die Blanka?" vroeg de grootmoeder, na eenig stilzwijgen. Army's gelaat verhelderde zich. "Hoe zal ik u haar beschrijven, grootmama?
Zou dat alles niet gebeurd zijn, als zij dat ooglid niet had zien trillen, als die lichte huivering niet door haar zusters leden was gegaan? Ja, dat zou het, dat wist zij. Over dit alles dacht Elisabeth, terwijl zij in de gang stond, en een begeerig licht straalde uit haar fletse oogen en verhelderde haar bleek gelaat.
Deze belletjes had Columbus vóór dien tijd al eens gegeven, en het scheen wel, dat de Haïtiërs hierop zeer gesteld waren; men zegt, dat ze op de maat van die belletjes godsdienstige dansen uitvoerden. Op het hooren van dit belangrijke bericht verhelderde Columbus' gelaat, en de verbaasde Guacanagari vroeg waardoor dit kwam.
Zij beschouwde haar nu als het ware door het verhelderde glas, dat Eva's handje haar het eerst voor de oogen had gehouden, en zag in haar slechts een onsterfelijk schepsel, dat God gezonden had, om door haar tot de deugd en de eeuwige heerlijkheid geleid te worden. Topsy werd niet op eens een heilige, maar het leven en de dood van Eva bewerkten toch eene opmerkelijke verandering in haar.
Een ademtocht van nieuw leven scheen in het huis te zijn doorgedrongen, en iets beters dan zonneschijn verhelderde de stille kamers; alles scheen in de blijde verandering te deelen; Bets' vogel begon weer te tjilpen en Jo ontdekte een half ontloken roosje aan Amy's rozenstruikje op de vensterbank; 't was of het vuur buitengewoon vroolijk brandde, en elken keer, wanneer de meisjes elkaar tegenkwamen, vloog er een blijde glimlach over hun bleeke gezichten, terwijl ze elkander even beetpakten en bemoedigend toefluisterden: "Moeder komt!
Toen het kind eindelijk in zijn wiegje gelegd en het kussen door de meid terecht geschikt was, stond Alexei Alexandrowitsch weder op en naderde, behoedzaam op de teenen gaande, de wieg; hij zag het kind een poos zwijgend en met dezelfde uitdrukking van medelijden aan, toen verhelderde zich zijn voorhoofd en hij verliet de kamer.
"Mijnheer Fabantou, zeide hij, ik heb niet meer dan vijf francs bij mij, maar ik zal mijn dochter naar huis brengen en van avond terugkomen; van avond moet ge betalen, niet waar?" Op zonderlinge wijze verhelderde zich Jondrettes gelaat. Haastig antwoordde hij: "Ja, mijn waarde heer, te acht uren moet ik bij den huisheer zijn." "Ik zal hier te zes uren wezen en u de zestig francs brengen."
Hij vroeg Cosette: "Wilt ge naar het Luxembourg gaan?" Een straal verhelderde Cosette's bleek gezicht. "Ja," antwoordde zij. Zij gingen er heen. Er waren drie maanden verstreken. Marius kwam er niet meer. Marius was er niet. Den volgenden dag vroeg Jean Valjean weder aan Cosette: "Wilt gij naar het Luxembourg gaan?" Zij antwoordde treurig en zacht: "Neen."
Het was wonderbaarlijk te zien, hoe nu de gelaatstrekken der jonge signorina verteederden, hoe haar blik verhelderde en hoe haar oogen begonnen te stralen. Nu bleek het, dat zij een groote schoonheid was. "Giannita," zei ze zacht, nauwelijks hoorbaar, "geloof je dat dit een wonder is? Geloof je, dat God een wonder kan laten geschieden om mijnentwille?" "Ja, ja," fluisterde Giannita.
Woord Van De Dag