Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
»Dominé, de jongejuffrouw Dientje Verburg is er ook bij," hervatte de oude getrouwe glimlachend, en met de oogen knippend of zij dacht dat er meer achter stak. »Goed, laat het lieve kind mee binnenkomen; mijne vrouw is zeker nog niet klaar om iemand te ontvangen?" »O, heden neen, dominé! de juffrouw heeft het veel te druk; de huiskamer ligt nog heelemaal overhoop."
Wij moeten weten hoe zijn karakter zich heeft ontwikkeld, wat er van zijn talent is geworden; wie van beiden het dichtst bij de waarheid is, de heer Verburg die hem verdenkt en veroordeelt, of zijne dochter die hem haar vertrouwen, hare liefde blijft schenken, al zou zij ook reden hebben om in 't geloof aan de trouw van zijn hart te wankelen.
»Ze zijn allen zorgvuldig bewaard. Ik wist hoe hij er aan hechtte, kon ik ze wegdoen al strekken zij mij ook tot de smartelijkste herinnering?" »Wilt gij ze mij afstaan, moeder?" »Als gij meerderjarig zult zijn, ja, Frits! dan krijgt gij ze." »Waarom tot zoolang te wachten, heeft mijn voogd ze onder zijne berusting?" »Och, neen! ik bewaar ze zelve." »Heeft de heer Verburg ze ingezien?" »Waartoe?
Zij zal uw geheugen wel ontgaan zijn, juffrouw Dientje! verschoon mij, juffrouw Verburg! die verscheurde teekening van dominé Willems?" »Zeker niet! die herinner ik mij maar al te goed," luidde het antwoord, terwijl een donkere blos voorhoofd en gelaat overtoog, »maar ik bid u, mijnheer! wil mij toch zeggen wie gij zijt...." »Ik! wel ik meende dat de knecht mij had aangediend."
Om tot die kennis te komen, is er voor ons geen beter middel dan inzage te nemen van het uitvoerig schrijven dat hij aan Claudine had gericht, ten geleide zijn »Journaal," want dat was het wat het pakket inhield, haar door Verburg ter hand gesteld.
Zóó was zij in deze overpeinzingen verdiept, terwijl hare hand werktuigelijk de lichte taak verrichtte om het wit van eieren tot sneeuwige schuim te kloppen, dat zij de schel van den heer Verburg niet had gehoord en zijn zware voetstap op de trap haar het eerst waarschuwde van zijne nabijheid.
»Men heeft het meer gezien, dat de edelste vrouwen hare genegenheid meer uit gunst schenken dan om verdienste," merkte Brownie aan, »onverstandige plaatsing! niet waar, mijnheer Verburg?"
»Voor zijn leeftijd!" herhaalde Verburg, »hij is nog geen veertig, en hij heeft mooie donkere oogen, zwart krullend haar en... niet als de meeste Indiërs een platten, breeden neus of dikke lippen." »Gelukkig voor hem," hernam Claudine, onwillekeurig glimlachend, »maar eigenlijk.... wat kan dat ons schelen?"
»Juffrouw Verburg zit onder den kastanjeboom op u te wachten!" zei Frits, zich tot Rosemeijer wendende. »Zij mij wachten! hoe is dat mogelijk, en ik die haar verrassen wilde!" riep deze in verwondering met teleurstelling gemengd. »Verrassingen zijn hachelijk en vallen meestal verkeerd uit, vooral als men twaalf jaren gewacht heeft met terugkomen."
Daar lag het mooie, frissche grasperk voor hem; zwijgend nam hij Claudine bij de hand en deed haar plaats nemen op de bank, terwijl hij zelf voor haar staan bleef. »Luister Dientje!" sprak hij ras, »verschoon mij, juffrouw Verburg! dat ik u zoo gemeenzaam bij den jonge-meisjesnaam noem uit den tijd toen ik nog een kwajongen was, waarmee gij, en terecht, niets te doen wildet hebben."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek