Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
»Het zou wel spoedig weer over zijn, maar Verburg was zoo zwak voor zijne dochter, hij maakte er te veel beweging van, hij heeft haar veel te weekelijk opgebracht; hij voor zich had alles voor eene vrouw over, maar in grillen en kuren kon hij zich niet schikken!" Niets is zoo wreed als het teleurgesteld egoïsme.
Dien eigen avond tegen zeven ure ging hij, in een plechtigen zwarten rok gekleed en met zijne ambtelijke portefeuille onder den arm, naar het huis van den heer Verburg om den eersten schakel te smeden van de keten, die Claudine voor het leven aan den heer Veere binden zou. Er wachtte hem echter eene ontvangst, waarop hij wel niet had kunnen rekenen.
»Gij zoudt zeker voor de heele uitnoodiging bedankt hebben, cela va sans dire; daarom was mij het strengste stilzwijgen op dit punt aanbevolen.... Gij ziet dat ik mij goed gehouden heb, en ik geloof toch dat ik mij wel wat heb verpraat, want oom zei zoo: »Als juffrouw Verburg het wist, dan kwam ze mogelijk niet en de heele aardigheid van de verrassing was er af.""
Claudine verkeerde in ernstig gevaar, en Verburg, die zich voorstelde dat zij mogelijk nog te redden zou zijn door Frits, wilde niet meer aan Veere gebonden zijn. Hij had reeds genoeg de ervaring gekregen van diens koud egoïstisch bestaan, om zich met de hoop te vleien, dat de Indiër gratis de eer eener firma zou willen redden, waarbij hij niet meer geïnteresseerd was.
»Wat! van de firma Wilkinson-Wilmot!" riep Verburg, de handen ineenslaande in de hoogste verwondering, »die men de Christelijke Rothschilds noemt." »Dezelfde.
»Maar, mijn waarde heer Verburg! houd u aan dien regel; ga uw gang of ik er niet bij ware, gij zult zooveel te meer geduld hebben om mij aan te hooren." »En gij zelf, wanneer en waar eet gij?" »Ik! Wel bij u, zoo gij een bord voor mij wilt laten zetten."
Om u de waarheid te zeggen mijn eten staat klaar," en hij richtte een veelbeduidenden blik op de half gedekte tafel. »Ik zou ongaarne overlast doen en toch .... ik kan alles zoo niet in eens zeggen," hervatte de vreemdeling in zekere verlegenheid, »ik zou waarlijk wel een half uurtje uwe aandacht moeten vergen voor.... mijne zaak...." Verburg fronsde het voorhoofd.
Als dat waar is dat gij agent zijt van eene groote Engelsche firma, wie is dan die andere, die voorname schilder, die zich ook Frits Millioen noemt?" »Wat gaat ons dat aan. Frits Millioen is mijn naam niet, en ik dacht niet dat vader Verburg aan mijn bijnaam zou hechten. Ik ben Frits Rosemeijer, en ik vraag u of ik uw zoon mag worden, of gij het lot van uwe dochter aan mij vertrouwen wilt?"
Zij heeft opgehouden te bestaan." »Opgehouden te bestaan!" herhaalde Verburg in de grootste verbazing, waaronder wel wat onrust school. »Schemert het mij.... hebt gij mij niet zoo pas verteld van die aanzienlijke zaken, die...." »Ah ja! maar d
»Gij hebt mij immers geene kwade tijding mee te deelen?" vroeg Verburg wat gespannen; »het staat toch nog goed met de firma?" »Uitmuntend!" antwoordde Brownie met een fijn glimlachje, »wij zijn als de Bank, wees er gerust op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek