Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Hij vergat dat hij zelf de eerste was geweest om zekere voorschotten op te dringen eer er nog sprake was geweest van Claudine's hand, en dat hij het alleen aan de kieschheid van Verburg dankte, dat de onderling overeengekomen vennootschap niet was gelegaliseerd, hetgeen hem als associé in het bankroet zou betrokken hebben.
Te pijnlijker viel het Verburg zulke klachten door de lijderes te hooren uiten, daar hij werkelijk het pakket had laten bezorgen, dat zij hem in een oogenblik van helder bewustzijn overhandigd had, en waarvan zij hem, als een dure dure plicht, de bezorging had aanbevolen. Dan eerst zou ze rust hebben, verzekerde zij, want dát voltooide de scheiding.
»Als Frits mij niet opgeeft, kan ik hem niet opgeven, dat is zeker, vader!" viel Claudine in, het oog op het pakket gevestigd, dat Verburg haar op den schoot had geworpen, en reeds greep zij er naar alsof zij te kennen wilde geven, dat zij nu boven alles verlangde te weten, wat Frits haar zelf te zeggen had. »Maar hij heeft u reeds opgegeven, arme bedrogene! En ik heb het hem gedaan!"
Verburg zelf scheen zich deze uiting van zijn leedgevoel te schamen; hij wendde het gelaat af, als wilde hij opstaan om te ontkomen aan het oog dat in het zijne wilde lezen. »Wat verlangt gij, mijnheer Verburg?" vroeg Brownie goelijk. »Ach! eigenlijk.... niets.... ik.... ik wilde schellen en vragen of Mietje ook wat dessert heeft." »Vergun mij u dien dienst te bewijzen."
Dáár werd Mietje, die juist bezig was met tafeldekken, in dit nuttige werk gestoord door de huisschel, die tweemaal overging, bewijs dat het voor boven was, hetgeen haar dwong naar beneden te gaan. De vreemdeling, die zich aanmeldde, verzocht den heer Verburg te spreken. »Er is stellig belet, mijnheer zal zóó aan tafel gaan."
Maar onder alles wat er veranderd was, scheen de voorspelling van Frits, dat Dientje Verburg niet jong zou trouwen, zich te vervullen, want zij is haar twee-en-twintigste jaar ingetreden, en zij is nog niets anders dan: de dochter haars vaders, hoewel zij nu niet meer slechtweg Dientje wordt genoemd, maar juffrouw Claudine of juffrouw Verburg.
»Och wat zou dat beetje bezuinigen baten?" hernam Verburg hoofdschuddend. »Daarbij," hernam hij met zekere forschheid: »Ik wil dat niet, ik wil niet dat mijne dochter, dat mijn eenig kind zich verminderen zal, neen nooit!" Claudine zag hem verbaasd, zag hem angstig vragend aan; zij vatte niets van zijne bedoeling.
»Ik zeg immers dat het mij wel is als gij er zoo over denken wilt!" viel nu Verburg in op luiden, wreveligen toon, en klopte met veel gedruisch zijne pijp uit, als om zijne ergernis op iets lucht te geven, »de uitkomst is toch voor ons dezelfde. Wij kunnen nu onbekrompen van onze renten leven.
»Treurige nalatenschap en gevaarlijke ook naar het zeggen van wijze en practische menschen," hernam de weduwe met een zucht. »Verburg raadde mij ze te verbranden, om u tegen de verzoeking te veiligen, ze ooit in te zien."
Daags na de mislukte ondertrouw bevestigden zich de geruchten aangaande het failliet van het huis Heerdt en Comp. en Verburg zag zich als koopman geruïneerd, daar het hem niet mogelijk was uit eigen fondsen de verliezen te vergoeden, die hij leed door dit bankroet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek