United States or South Korea ? Vote for the TOP Country of the Week !


Maar plotseling verbrak Hermes, de Grieksche vrijgelatene, deze stemming van sombere wachting. Hij verscheen en zeide, wijzende naar buiten: Onze heer.... Allen stonden op en repten zich door den porticus naar buiten.

Otto gevoelde geen sympathie voor Vincent, ofschoon hij met dezen nooit de minste onaangenaamheid gehad had; in zijn eigen degelijk, kalm, mannelijk karakter, waarvan het gezonde evenwicht zich nooit verbrak, in zijn hartelijke flinkheid kon hij geen vriendschap koesteren voor iemand, die zich, naar zijn meening, geheel en al beheerschen liet door een ziekelijke nervoziteit, zonder ooit eenige geestkracht in te spannen, om er zich boven te verheffen.

Daarom verbrak hij op een nacht met de abdis alleen het zwijgen en zeide: Madonna, ik heb gehoord, dat een haan voldoet voor tien kippen, maar dat tien mannen slecht en met moeite een vrouw kunnen voldoen, zoodat ik er geen negen kan bedienen, wat ik om alles ter wereld niet uithouden, kan.

Nog bezat de slanke gestalte haar vroegere gratie, maar haar wezen droeg den stempel van een in zonde doorgebracht leven. De uitdrukking van haar gelaat was brutaal, de groote oogen somber, de wangen kleurloos. Een harde trek lag om haar mond, en een algeheele verwaarloozing maakte haar oud voor haar tijd. Zijn dat uwe kinderen? met deze vraag verbrak zij het stilzwijgen.

"Ik praat jij waar", zoo verbrak Oti het zwijgen, "dan jij snap wij bang nu." Ik stak een pijp op en wachtte, en het verhaal dat Oti mij vertelde in vreeselijk tripang geef ik hier weer in behoorlijk Engelsch. Verder, in den geest en in den gang der gebeurtenissen, is het zooals het van Oti's lippen kwam. "Na dien tijd waren wij erg trotsch.

Als de oogen van één der mannen de zijne toevallig ontmoetten, werden zij terstond weer afgewend. Toen hij eindelijk met holle stem de stilte verbrak, sprongen zij alle drie op. Het was of zij den klank ervan nooit te voren gehoord hadden. »Hoe komt die hond hier?« »Alleen, drie uur geleden.« »In de avondbladen staat, dat Fagin gevat is. Is 't waar of een leugen?« »WaarOpnieuw zwegen zij.

Het zonlicht gleed fonkelend over de gouden pluimage en deed den vogel op een wezen van glansende stralen gelijken. Verwonderd en bevreesd tevens waren de twee broeders opgesprongen, en staarden zij met blikken, waaruit ontzetting sprak, op deze wonderbare verschijning. Saladin was de eerste, die het zwijgen verbrak.

Ze merkte niets, vervuld als ze was van wat ze hem nu vertellen zou, van dat oogenblik, dat ze het verbond met den eenen man verbrak om een nieuw met een ander te sluiten. Ze begon daarom kalm, alsof ze hem om geduld wou verzoeken; 't zou een lang en ernstig verhaal worden: "Ja, lieve Mordtmann! ik ben van mijn man heengegaan en ben bij je gekomen; maar eerst is er nog iets anders."

Bij één van die vele miniatuurinvallen, was de troep, die onder Fernando's bevelen stond, ver in het Moorsche gebied binnengedrongen, zonder eenigen tegenstand te ontmoeten, en zoo kwam het, dat de manschappen ongedwongen en eenigszins zorgeloos voortreden, totdat zij zich plotseling bevonden tegenover den vijand, die hen in de flank aanviel en hunne gelederen verbrak.

Alleen het snikken van zijn oude grognards, die hun afgod, hun petit caporal, gingen verliezen, verbrak de stilte, welke op dit voor alle aanwezigen onvergetelijke oogenblik op het plein heerschte. Nog eenmaal, voor 't laatst klonk zijn: "Vaarwel, nogmaals vaarwel, mijn oude krijgsmakkers!" Toen scheurde hij zich los uit de omarming zijner generaals, wierp zich in zijn rijtuig en reed weg.