United States or Canada ? Vote for the TOP Country of the Week !
Snepvangers kon niet slapen van verbeten woede. En er was niets tege te doen, zij had haar reis betaald en zou hen op de hielen volgen. Het treffelijk volk zou zich van hen afwenden en hem en zijn vrouw op den koop toe nog uitlachen. Hij zou den gids raadplegen over wat hen te doen stond. Dat gemeen wijf!
Met verbeten woede had de volgeling van Loyola die hooghartige en beslissende woorden aangehoord; maar wat kon hij doen, wat bleef hem te zeggen over? Te beklagen had hij zich in 't minst niet tegenover den altijd welwillenden, volmaakt verdraagzamen vorst, en den geduchten monarch te willen trotseren ware louter krankzinnigheid. Zelfs geen martelaarskroon viel er bij te verdienen.
"Sir!" vroeg de schurk nu met kwalijk verbeten woede; "met welk recht behandelt gij mij zoo?" "In de eerste plaats met het recht van den sterkste en van een eerlijk man; en in de tweede plaats heeft Mr. Charoy, die hier als vertegenwoordiger van de politie fungeert, in deze zaak zijn bevoegdheid aan mij opgedragen." "In welke zaak? Wat ik bij mij draag is mijn eigendom.
Eindelijk was de maaltijd afgeloopen en verspreidde het gezelschap zich in het park om het paleis. Den ganschen avond week de koning niet van de zijde der hertogin en steeds duidelijker werd het den aanwezigen, dat het hem ernst was met de hulde, die hij haar bewees. Vol verbeten woede moest Gorlois toezien, nochtans waagde hij het niet, tusschenbeide te komen.
"Ja," antwoordde Fix met kwalijk verbeten woede. "Kom aan," riep Passepartout, hartelijke lachende. "Ik wist wel dat gij niet van ons kondt scheiden. Laten wij nu samen maar plaats gaan nemen." Beiden begaven zich toen naar het plaatsbureel aan wal en bespraken vier hutten.
"Kom, Silas Toronthal, kom!" zei hij, terwijl hij zijn makker bij den arm greep. "Kom dan toch, zeg ik u!" "Neen!... Laat mij! Laat mij!..." kreet de bankier; terwijl hij zijn makker met verbeten woede terugstootte. "Morgen zullen wij het spel hervatten!... Ik heb nog eenig geld.... Morgen kunnen wij alles terugwinnen." "Neen, neen!
Het was zóo grijs-triestig, van zulk een krijschenden jammer, dat Eleazar het harde, stooterig doen der vrouw natuurlijk, vanzelfsprekend vond. Ze kneep weer de dweil met wringende rukken, telkens bukkend, opmoddrend het water dat bruin werd, valer van stank. Haar rok losgeslierd door 't verbeten werken, viel even neer dat de rand het water indronk.
Het was niet van gekwetste zedigheid, het was van verbeten woede, gemengd met een slechts even door schaamte getemperd trotsch besef van hare schoonheid. De par tous les Saints du Paradis, zeide de schilder halfluid, quelles hanches, quel port hautain, et quelle nuque admirable! De moeder had zich in een zijvertrek op eene rustbank nedergezet, en ging insluimeren.
Wie weet of zij er niet nog toe komt dit aan te nemen!" "Ik hoop van neen," dacht ik; "dat zou mij tegenvallen." "Ze had eigenlijk verdiend dat men er haar eens ferm mee kastijdde," viel de generaal uit, nù de opgekropte woede lucht gevende die hij zoolang verbeten had. "Ja, Excellentie! dat hadden we twintig jaar vroeger moeten doen.
Zittende, de vuist op de tafel, had de oude Koning met verbeten woede gesproken, terwijl Gawein, achter zich Amadijs, die zeer wonderde om wat hij hoorde, voor hem stond een stoute scholier gelijk, die door den boozen magister gescholden werd.
Woord Van De Dag