United States or Heard Island and McDonald Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij dragen hoeden met pluimen, En ook van perkament, Wie zou er niet om huilen, Al om zoo'n leelijken vent. Type: Rommel, rommel in de pot. Venloo: Rommel, rommel in de pot, Woa is Piet, woa is Kloas? Kloas is in et stelke. Waat duit hê doa? Hé sniet de koe de kop aat. Riem, tiem, twintig, dertig enz.
Ik trok nu mijn buis uit en hield het, aan een stok opgehangen, naar buiten, terwijl ik zelf veilig achter den muur bleef staan. De roovers, die enkel op het venster loerden, dachten natuurlijk dat het de persoon was die straks op hen geschoten had en gaven onmiddellijk vuur!" »Je bent een bijdehande vent, Andries. Zoo iemand heb ik juist noodig. Maar daarover morgen.
Toentertijd was hij de moordenaar geweest van het groote hoofd met honderd-vijftien vrouwen, en nu was hij een zeer bruikbaar arbeidsleider op de plantage van den heer Georges. Een gemoedelijke, vroolijke vent, met brutaal gezicht en kleine, sluwe oogen, die zich in de europeesche kleeding zeer goed kon schikken.
Op een middag was zij op het hoevetje gekomen en had aan Rozeke gevraagd: "het is niet waar toch, Rozeke, wat ik heb hooren zeggen, dat ge met zoo'n vent zult gaan hertrouwen!" en toen Rozeke, in tranen, haar gezegd had dat het wèl gebeuren zou en haar verteld had hoe 't gekomen was, en waarom het nu niet anders kon meer; toen was de barones eerst in verontwaardiging uitgebarsten en had gezegd dat zoo'n schurk bij de politie diende aangeklaagd; maar eindelijk was haar toorn veranderd in medelijden, en vol teleurstelling en leed had ze zuchtend haar schouders opgehaald en was vertrokken.
Ge hebt gedwaald. Ik zal er nooit over getroost worden, voordat ik je er over geschandvlekt heb in tegenwoordigheid van al de familie en buren en vrienden, die wij hebben. Of ben ik, gemeene vent, niet net zoo mooi als die vrouw van Ricciardo Minutolo? Ben ik ook niet edelvrouw? Waarom antwoordt je niet, vervloekte hond? Wat heeft zij meer dan ik?
»Dat meneer,« riep Oliver en wees uit het raampje. »Dat huis!« »Nu, wat is daarmee? Stop koetsier. Hou op!« riep de dokter. »Nu vent, wat is er met dat huis, wat?« »De dieven het huis, waar ze me heen brachten!« fluisterde Oliver. »Wat duivel!« riep de dokter. »Hé! Ho!! Laat me er uit!«
Daar was een vrouw met een zweer in haar borst, tot een monsterachtige grootte gezwollen en vol gaten. Daar was een vent met een wrat in zijn nek, grooter dan vijf wolbalen, en een andere met een paar houten beenen, elk van twintig voet hoog. Maar het afschuwlijkst te zien waren de luizen, die op hun kleeren rondkropen.
"Ja!...." zei ze, en keek even nog stil, kromzittend voor zich.... Maar ze richtte zich op, met een schokje. "Je bent mijn goeie vent, hoor!" zei ze. Maar er was geen blijdschap in haar stem. Langer dan Bernard zich voorgesteld had duurde die eerste tijd van roezige drukte, van niet tot rust komen, van dan dit en dan dat weer.
GRAVIN. Hy my verwyten myn gebreeken! JERONIMO. Een schreeuster. ORATYN. Zagt, myn Heer. GRAVIN. Een kakelaar. ORATYN. Hou, hou. JERONIMO. Die niet meêr pleiten durft. GRAVIN. Wat duivel raakt dat jou? Heb jy ’er nadeel by, zeg vent, schurk, schelm, verrader? JERONIMO. Goed, goed, de duivel een Steeboo, kom, kom. ORATYN. Niet nader. GRAVIN. Een Exploteur, kom, kom.
Ja, fluisterde Madame, die niet wist waar de blikken te vestigen en ten slotte naar buiten keek, naar het wisselend avondlandschap. Ben ik van geenen tel, Madammeken, kent ge mij niet meer?... Ik ben Mie Verbinnen uit de Rozenstraat, ik leur met visch en mijn vent speelt 's Avonds kaart met Mijnheer in Het Zwart Paard, op de Paddegracht. Waar of niet waar, Mijnheerken?