Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
»Oom," zeide hij, terwijl hij zich het zweet van het gezicht veegde, »het wagenhuis kunnen we houden, en er zijn nu manschappen genoeg hebt ge nog iets voor mij te doen?" Doch baas Jansen hoorde het niet. Juist rende Eliëzer voorbij. »Eliëzer, hebt gij mijn vrouw niet gezien?" vraagde hij in klimmende ongerustheid. »Is ze nog niet terug uit het voorhuis?" vraagde de knecht.
Jozef kreeg zijn batisten zakdoekje uit zijn borstzak en droogde er zoowat haar tranen meê wech. Maar zij keerde zich af, zij snikte stilletjes en bij langere tusschenpoozen; zij ging achter in de kamer zitten, haar zakdoek voor de oogen. Jozef veegde zijn gezicht af, keek naar zijn hoed om, raapte hem op, zette hem op een stoel en schikte zijn zakdoekje in zijn borstzak.
Met z'n bloedrooden zakdoek veegde hij de tranen van z'n gezicht .... "Wat 'n held .... wat 'n held voor de menschheid!" snikte hij na "Gevalle, gevalle ... voor Vaderland en Koningin.
Reeds was het hart van Geeraart opgepropt met woorden, en gewis zou hij nog lange klachten uitgestort hebben, doch hij zag, dat zijne vader eenen traan zich uit het oog veegde, en besloot zijne smartelijke gepeinzen niet te staven. Hij meende te zeggen: "O, ik zal beven, ik zal niet kunnen slaan!"
't Was donker en vol in de nauwe straat onder den laaghangenden regenhemel en nog donkerder en voller in 't bekende, drukbezochte café. Ze gingen zitten aan een tafeltje aan 't raam, dat toevallig vrij kwam. De stoelen waren nog warm en de kelner haalde de vuile glazen weg en veegde met een viezen doek haastig en onvoldoende de tafel af, roepend terwijl naar een ander tafeltje: kóm bij u!
Vergeet hem die door tienduizend rampen getroffen is! »Uw troostelooze Kin-Fo." Welk een slag voor de jonge vrouw! Een leven nog bitterder dan de bittere gentiaan zou nu haar deel worden. Ja, de wind veegde haar laatste hoop weg met de fortuin van hem dien zij beminde! Was de liefde, die Kin-Fo voor haar koesterde, dan voor altijd verdwenen?
Met de schriften ging 't al niet veel beter. De eerste maal nu, dat Ida werk maakte en lessen leerde, terwijl 't vrouwtje er bij zat, zou het al weer denzelfden weg langs gaan. Maar 't vrouwtje deed den inktkoker dicht, veegde de pen schoon en gaf Ida inktkoker, pen en inktlap in de hand.
Hoe hij ook riep, niemand antwoordde hem; de bewoners, door het akelig nachtgevecht verrast en verschrikt, waren gevlucht. Mher Van Praet zette zich neder op eenen stoel en veegde zijn zweet af. Daar verscheen voor hem Disdir Vos, die met eenen zegevierenden lach op het gelaat hem vroeg: "Welnu, veldheer, heb ik mijn woord gehouden, of niet?"
"Waarom ik op reis ben?" vroeg hij en zag haar vlak in de oogen; "u weet, dat ik reis om daar te zijn, waar u is. Ik kan niet anders." Op dat oogenblik veegde een windvlaag alle sneeuw van den waggon en rukte aan een losgegane zinken plaat, terwijl de locomotief klagend zijn schril gefluit deed hooren. De verschrikking van den storm loste zich nu voor Anna op in een liefelijke melodie.
Zij veegde de droge bladeren weg, die er lagen, en waar de aarde minder hard scheen begon zij te graven. Zij had nog niet lang gezocht of zij vond het lichaam van haar ongelukkigen minnaar nog in geen enkel opzicht misvormd of bedorven, waardoor zij duidelijk begreep, dat haar visioen waar was geweest.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek