Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
De oude vrouw bracht zonder een woord te spreken wat voedsel voor den prins en nam de merrie mee naar den stal, sloeg haar met een pook en zei: "Heb ik je niet gezegd je bij de visschen te voegen." De merrie antwoordde: "Ik ben bij de visschen geweest, maar de visschen zijn zijn vrienden en zij hebben mij aan hem verraden." Daarop zei de oude vrouw: "Vannacht gaat gij bij de vossen!"
Maar die hoorde zijn woorden niet tot het einde aan en sprak hem nog veel barscher toe dan hij de eerste maal had gedaan, zeggende: Ik weet niet waarom ik mij laat weerhouden beneden te komen en je met een eind hout zoo te laten rondspringen, dat je je niet meer kunt verroeren, daar je hier vannacht niemand laat slapen, stomme ezel en dronkelap, die je bent.
En zoo sliepen zij zonder te ontwaken, tot de dag aanbrak en messer Lizio opstond. Toen hij zich herinnerde, dat het meisje op de galerij sliep, maakte hij stil de deur open en zeide: Laat ons kijken of de nachtegaal Catharina vannacht heeft laten slapen.
"Weet je hoe 't komt, da 'k vannacht niet kon slape?"... Ik dacht
"Hij was de beste van ons allemaal," zuchtte Rolands, en hij huilde, stil en nederig. Lou gaf 'm eau-de-cologne, en Coba, die van mevrouw 'n groote flesch eau-des-Carmes had meegekregen, bereidde voor ieder 'n glaasje van 't melkige vocht, "toe, heusch, dan slapen we vannacht tenminste." Het licht suisde. Ze zaten heelemaal stil.
Hij keert zich om en terwijl ik mijn kop cacao klaarmaak, zit hij bij het raam. Hij heeft de krant opgenomen. Ik kan zijn gezicht niet achter het papier zien. "Je heb een heele lijn getrokken, vannacht," zegt hij. "Ja, 't is laat geworden." Ik eet. Hij leest. Wij zwijgen.
En dan te doen, wat hij mij zou zeggen." "Als dat zoo is, waarom zijt gij dan vannacht niet hier gekomen?" vraagt Guy op barschen toon.
Ik gebruikte den heelen dag om te schrijven; alleen gedurende de maaltijden nam ik aan de conversatie deel. Vannacht gaan wij dicht bij Makassar voor anker liggen, om morgen om 6 uur te kunnen landen. Zaterdag, 29 Juni. Prompt om 6 uur lagen wij gisteren aan den steiger te Makassar en spoedig daarna stonden mrs. Catt en ik gereed om aan land te gaan.
In dit oogenblik schreed de vuurleliestruik naar hem toe en hij zag, dat het archivaris Lindhorst was, wiens gebloemd, schitterend geel-en-rood morgenkleed hem misleid had. „Verontschuldig mij, waarde heer Anselmus,” zeide de archivaris, „dat ik u liet staan, maar ik moest in ’t voorbijgaan even naar mijn mooien cactus zien, die vannacht zijn bloesems zal ontsluiten en hoe bevalt u nu mijn kleinen binnentuin?”
Nauwelijks was hij de deur uitgegaan, of Nello ging hem tegemoet en zeide: Goeden dag, Calandrino. Calandrino antwoordde hem, dat God hem een goeden dag en een goed jaar zou geven. Hierna hield Nello hem een weinig op en zag hem in het gelaat. Calandrino sprak tot hem: Waar kijkt gij naar? Nello zeide: Hebt gij vannacht niets gemerkt? Gij schijnt mij dezelfde man niet meer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek