Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
"Neen, ik heb op dit eene bal bij u al meer gedanst, dan den geheelen winter in Petersburg," zeide zij; "ik moet voor de afreis nog wat rusten." "U reist dus morgen bepaald af?" vroeg Wronsky. "Ja, dat denk ik!" antwoordde Anna, alsof zij zich over zijn koene vraag verwonderde. Maar een onwillekeurig en trillend licht in haar oogen en haar zenuwachtig lachje verzengde hem, terwijl zij dat zeide.
Zoo voorzigtig kon hij dit alweder niet doen, of het aanvatten en loslaten dier voorwerpen was hoorbaar; hijzelf althans, toen zijne vingers aan het marmer raakten, onderscheidde duidelijk den klank van trillend goud. Doch Lidewyde's rust scheen onverstoorbaar. Begon hij argwaan te koesteren? Viel het hem in dat hij regt kon hebben, hare bewusteloosheid als een vrijgeleide te beschouwen?
Elk trillend blaadje, elke wuivende schaduw dreef het bloed naar heur hart terug en versnelde hare schreden.
"U wilt maar zeggen papa, dat zulk een titel minder bij uw tegenwoordige positie past," meent Helmond. "Dát wil ik maar zeggen: dat, heel eenvoudig: en hoe belachelijk ik het denkbeeld vind: dat ik een graaf zou wezen, en mama, de dochter van een bakker, gravin! 't Is onzinnig!" "Maar Heer in den hemel!" roept mevrouw met trillend hoofdgebaar: "Een bakkersdochter!
De glazen gamelan in de pendopo weet je er meer van te vertellen als ik. Ze spelen ons drieën lievelingslied. Het is geen lied, geen melodie eigenlijk, enkel klanken en tonen, zoo week en zoo zacht, grillig, onbestemd dooreen trillend, warrelend, maar hoe aangrijpend, hoe roerend mooi is het!
Wat natuurlijk? Als je het niet voor je fatsoen liet, zou je hem, ziek als hij is, op straat zetten... Als ik kon, dan ja, zou ik het zeker doen. En het is eens voor al: hij komt nooit meer bij me aan huis... Ik heb nooit iemand gezien, die zoo indiscreet blijft hangen. Maar Betsy.... als hij toch bijna stervende is! riep Eline, trillend van woede. Ach gekheid! Wat gekheid?
Amélie beefde van zenuwachtigheid. O, die jongen! siste zij trillend. Die Jules, die Jules ... Het is niets! verontschuldigde Cecile zacht. Hij is wat prikkelbaar ... Zij was een beetje bleek geworden en zag naar hare jongens, naar Dolf en Christie, die, ontsteld, met open monden van verbazing, hadden opgekeken. Is Jules stout, mama? vroeg Christie.
Maar Eve, als ik je nu verzeker, hernam hij, trillend van zijne woede, die hij beteugelen wilde, dwingend zichzelven tot zachtheid; als ik je nu verzeker ... Dat heb je al meer gedaan ... En je gelooft me niet?... In zoo verre niet, dat ... Je gelooft me niet?! brulde hij, zich niet meer machtig. In zoo verre niet, dat je me iets verbergt! kreet zij terug. Je iets verbergt? wat dan?
Een bewijs hiervoor is, dat het gehoororgaan nimmer in dat geval verkeert en altijd aanwezig is bij de dieren, wier organisatie zulks vereischt, en wel om de volgende reden: De geluidsstof , die door een trillend lichaam in beweging gebracht, den ontvangen indruk aan het oor mededeelt, dringt overal door, zelfs in de dichtste lichamen. Bijgevolg heeft elk dier, in wiens plan van organisatie het gehoor een wezenlijke plaats inneemt, steeds de gelegenheid dit te oefenen, w
Zelf kon zij nu ook wat zeggen met een stem van blijde opgewektheid ... toch even nog nerveus trillend.... Maar dat bracht haar metgezel weer bijna in zijn pijnend smart-gevoel terug. Het lukte hem met groote moeite in den aangeslagen toon nu voort te gaan, want hij wilde dat, 't was noodig ... noodig.... Annie mocht niets merken!...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek