Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Bijna had dat woord aan zijn verblijf bij Tournel een plotseling einde gemaakt, en 't was Augusta, die hem overreedde om aan nicht Barbara vergiffenis te vragen voor dit woord. Trouwhartig zei Dorus: "'k Doe het, omdat u het hebben wilt, jongejuffrouw, en ik zal haar zeggen, dat 't mij spijt, maar dat ze toch een serp...."
Er trekt een wolk over 't voorhoofd van den jonkman bij die woorden, en bijna geraakt antwoordt hij: "Dank je! Maar 'k wou liever dat jij 't minder deftig hadt gezegd." "Hoe zoo?" "Voel je dat niet?" Augusta kleurt even, als zij zachtjes antwoordt: "Neen!" "Dat spijt mij." "Dorus! nu moet je mij, mij in 't bijzonder, een groot genoegen doen," zegt Tournel, eensklaps het gesprek afbrekend.
Poeff!! dat vliegt me op als pulver bij 't minste of geringste, en dan op eens paf! neergeslagen als een pannekoek, en grienen er bij. Wat was je toen laf!" "Artistenbloed, Barbara!" "Och, loop heen! Artistenbloed is evenals alle overig bloed, geen zier anders, Tournel!" "Dat's niet waar, nicht Barbara!" "Kijk me zoo'n wijsheid eens aan. De jongejuffrouw wil ook een duit in 't zakje gooien."
Ontsnapte hem nu en dan nog eens een ruw woord of een onhebbelijke uitdrukking, dan was een verwijtende blik van Augusta, of een fronsen der wenkbrauwen van Tournel voldoende om hem te doen begrijpen, dat hij verkeerd had gedaan.
Die Dorus wordt nog een beroemd man." Bij Tournel in huis was niet veel veranderd. Sedert Barbara's dood had Augusta de teugels van het huiselijk bewind in handen genomen, en al trok zij ze misschien minder strak aan dan de overledene, toch ging alles even geregeld als vroeger zijn gang.
Je zult erg aan haar zang gewonnen hebben; ze heeft nu voldoende school en ja! schrik niet coloratuur ook!" zegt Tournel, als men eindelijk van tafel is opgestaan. "Ei, ei! coloratuurzangeres?" "Och, grootpapa," antwoordt het meisje even kleurend, "'k ben nu niet bij stem...." "Moet ik deftig worden, Augusta: laat je je bidden, of is 't nog als vroeger?" "Heb ik me ooit laten bidden, Dorus?"
Tournel zelf bracht hem er heen, en toen zij te zamen vertrokken waren, schreide Augusta, en juffrouw Barbara zei: "Huil je, omdat die kromme krates weg is, malle meid? Ja? Mocht je hem zoo graag lijden? En hij plaagde je zoo dikwijls. O, zoo! vond je dat wel aardig? Nu, huil maar niet meer: hij komt terug.
"'t Is een wonderlijke jongen," zei 's avonds onder het naar huis gaan juffrouw Barbara tot Tournel; "je kunt niet kwaad op hem blijven. Als hij je zoo aankijkt, is hij in 't geheel niet leelijk; je vergeet, dat hij een bochel heeft, en ik zou hem heusch een zoen hebben kunnen geven."
't Was niet tegen te spreken, dat juffrouw Barbara, al was 't dan ook maar zachtjes, de pantoffel hanteerde, maar zij deed het met verstand en overleg, en ofschoon de toon van haar humeur enkele malen "in mineur" klonk, zooals Tournel beweerde, was zij toch goedhartig en braaf, ja zelfs te braaf, te vroom naar den zin van haar neef, die, volstrekt niet kerksch, zich met Barbara's begrippen over den godsdienst niet vereenigen kon en beweerde, dat zij alleen de dominees naliep, omdat het zoo de mode was.
Tournel vervolgt: "...Juffrouw Barbara zal nu niet meer over mijn gezaag te klagen hebben; zelfs mijn phantaseeren zal, hoop ik, nu genade vinden in haar oogen." "Zoo, denkt hij dat?" pruttelt de matrone. "Hm! hij kon zich wel eens vergissen; wat wordt die jongen pedant!" "Pedant? Geen zweem er van, Barbara!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek