Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Zij merkte ook het eerst op, hoe Dorus begon te hoesten en te kuchen, hoe zijn eetlust verdween, en hoe zijn groote oogen mat van uitdrukking werden en diep in de kassen lagen. "'t Is net of de jongen langer en magerder wordt," zei ze tot Tournel. "Hij groeit, Barbara!" "Jij laat hem te hard werken, Tournel." "Ik?" "Ja, jij! Je moet zoo'n jongen ook wat rust gunnen.
Och, dokter, mag ik u even in kennis brengen met mijn oom Verhagen, uit Amsterdam, die een paar dagen bij ons gelogeerd is." "Aangenaam kennis te maken, dokter." "Insgelijks, mijnheer Verhagen." Het gesprek wordt afgebroken, want Tournel, die voor den vleugel heeft plaats genomen, slaat een paar akkoorden aan.
"Niets, nicht Barbara! maar ik word boos, als ik zoo iets hoor, en dan kan ik niet zwijgen." "Artistenbloed!" zegt Dorus, op haar toe gaande en haar de hand toestekend. "Mijn bloed!" roept Tournel verheugd. Barbara trekt de wenkbrauwen omhoog, en zich omdraaiend bij de deur, tikt ze even met den voorvinger tegen het voorhoofd, terwijl ze onder 't heengaan mompelt: "Alle drie."
"Daar komen ze, daar komen ze!" roept het meisje op eens en snelt de kamer uit naar de voordeur, opent die en laat met een blijden groet en hartelijken handdruk Dorus en Tournel, die hem van den postwagen heeft gehaald, binnen.
Het verblijf en de rust op "Mon Repos" hadden hem goedgedaan; met kracht zette hij zijn studiën voort, en toen nogmaals een jaar verstreken was, zei de heer Tournel: "Beste jongen, nu is het tijd, dat je naar het conservatoire gaat; ik zal er met dokter Abels over spreken."
Tournel deed, zooals hij beloofd had, en maakte zich van te voren reeds zenuwachtig, omdat hij de uitwerking van zijn woorden op Brouwer vreesde; maar 't ging veel beter en gemakkelijker dan hij gedacht had, want de candidaat-notaris antwoordde doodkalm op hetgeen Tournel zei: "'k Heb het wel zien aankomen; wij passen niet zoo recht bij elkaar, maar ik wilde de eerste niet zijn en geen aanleiding geven, dat men later zou kunnen zeggen: hij heeft haar als passe-temps gehad, zoolang hij daar in dat stille stadje was.
"Ik beschouw hem als een broer, als een besten vriend, van wien ik heel veel houd, en daarom wil ik niets hooren, dat...." "O, zoo!" Hoofdschuddend zegt de grijze Tournel: "Dronken! Ik kan het haast niet gelooven; 't zou verschrikkelijk zijn." "Dus je wilt met mij trouwen, Strijkman?" "Zooals ik zei." "Is 't waarachtig? Kom je daar nu weer mee aan?
Toen Dorus dien brief ontving, kwamen hem de woorden uw "toekomst hangt er gedeeltelijk van af," geheel en al duister voor. In den gemoedstoestand, waarin hij zich op dat oogenblik bevond, werd hij door allerlei denkbeelden bestormd. Zou Tournel geraden hebben, dat hij Augusta liefhad? Was het mogelijk, dat zij voor hem gevoelde, zooals hij voor haar?
"Ik vind Dorus in 't geheel niet leelijk, wat zijn gezicht betreft; zijn bult, ja! natuurlijk, die is ongelukkig om te zien, maar...." "Nu, goed dan, 't is een Adonis. Ben je nu klaar met lezen, Tournel? De tafel is gedekt." "Op 't oogenblik. Waar waren we ook weer? O, ja!"
"Maar wij kibbelen volstrekt niet, grootvadertje! Is 't wel, Dorus?" "Integendeel, wij sympathiseeren?" "Zij sympathiseeren!" lacht Tournel, met welgevallen de twee jongelieden vóór hem beschouwend. "We zullen bepaald goede vrienden zijn, Augusta!" "Dat zijn we immers altijd geweest." "Heb jij nog wel eens gedacht aan den tijd, toen ik nog hier woonde? Weet je nog, dat je mij een heiden noemdet?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek