Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Alleen verleden jaar, in December, berichtte mij Tournel het overlijden van juffrouw Barbara. Zij ruste in vrede, een verdiende rust, omdat zij die op aarde niet vond, evenmin als den vrede, die nooit haar element was. Wanneer u mij weer eens schrijft, zult u mij genoegen doen, door mij iets omtrent de Tournels te melden.
Tournel en Augusta waren herhaaldelijk op "Mon Repos" geweest, juffrouw Barbara een paar malen, en allen waren het eens, dat de jongen er veel beter en gezonder uitzag, minder zenuwachtig en prikkelbaar was.
Tournel, geheel vervuld met de gedachte aan het onmiskenbaar talent van den jongen, had met geen enkel woord van zijn mismaaktheid gesproken; hij zag in hem alleen den muzikant, niet den bultenaar.
Hoofdschuddend ziet Tournel hem na en mompelt: "Hij is toch niet sterk. Wat zag hij bleek; 't is en blijft een zwak manneke!" 't Is koud buiten. Dorus bespeurt het niet, als hij doelloos door de stille, donkere straten van het stadje loopt; 't is bitter koud en de gure wind jaagt hem scherpe, ijzige vlokken in 't gelaat.
Den volgenden dag sliepen allen in Tournels huis buitengewoon lang, en toen eindelijk Dorus niet aan de ontbijttafel verscheen, ging Tournel naar zijn kamer, om te zien, of hij soms ongesteld was geworden, maar kwam eenige oogenblikken later verwonderd terug met een beschreven papier in de hand. "Zoo iets heb ik nog nooit beleefd. Wat een wonderlijke gril is dat nu! Dorus is vertrokken!"
Zij weet het niet recht en blijft een poosje staan denken. Eindelijk merkt ze, dat het vinnig koud is, en gaat terug naar de huiskamer, waar zij door Tournel ontvangen wordt met de woorden: "Jammer, dat je niet hier waart, Augusta; Dorus heeft gespeeld, en..." "Ik heb de burlesque gehoord grootvader;" en tot Dorus zich wendend: "Ik maak je wel zeer mijn compliment".
's Avonds laat kwam hij in het huis van den muziekmeester Tournel, aan wiens zorgen zijn beschermer hem had toevertrouwd, aan, en toen hij in het kleine kamertje, dat hem als verblijf werd aangewezen, ter ruste zou gaan, zuchtte hij: "Als het maar geen droom is." Neen!
Alles kan, als 't moet, als men 't ernstig wil." "Dat zal hem in de techniek achteruitzetten", bromde Tournel. Onverbiddelijk bleef de medicus bij zijn besluit. "Muziek hooren moog je, zooveel als je wilt. Albertine zal je alle dagen wat voorspelen, maar zelf muziek maken, niet. Zoodra je wat aangesterkt zult zijn, zal ik je viool weer uit den ban doen. Leeren moog je ook niet."
"Zie je wel, Barbara, dat je te voorbarig was... Luister verder... Hoe heerlijk, prachtig en rijk het ook bij dokter Abels moge zijn, hoe hartelijk en vriendelijk iedereen voor mij is, toch gevoel ik mij dáár niet zoo op mijn gemak, als bij u. Mag ik komen?" "Wat dunkt je, Barbara?" "Zou je vóór Kerstmis Augusta's kamertje niet kunnen laten behangen, Tournel?"
Tournel slaat de slotakkoorden aan en wendt even het hoofd om naar Dorus, die nog steeds met de viool aan de kin is blijven staan, als dacht hij na, zonder het publiek vóór zich te zien. Daverend zijn de toejuichingen, die de wanden der zaal doen dreunen. "Da capo! Bravo! Da capo! Bis! bis!" roepen allen als om strijd. "Buig dan toch!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek