Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Torteltak knikte toestemmend, sprak van andere dingen, die wezenlijk geluk aanbrengen, en gluurde naar de dochter, die bescheiden voor zich zag. "En daarenboven, het is niet alles goud wat er blinkt," ging mama voort. "Ik ken er wel, die den naam hebben van heel rijk te zijn, en als men het eens op den keper kon beschouwen, zou het misschien bitter tegenvallen.
Zij schenen zich beiden weinig om Pols te bekommeren, en deze zou, daar hij toch in Van Aartheim teleurgesteld was, weinig op het discours hebben gelet, zoo niet de Engelschman den naam Torteltak met het vereerend epitheton van damned genoemd had. Nu begon hij scherper toe te luisteren, zonder daardoor evenwel eene syllabe meer te verstaan.
Toen zij in het logement waren teruggekeerd, sprak Mevrouw Korenaar van vroeg naar bed gaan; maar Torteltak zag haar zoo treurig aan, en Ambrosine slaakte bij die gelegenheid zulk een diepen zucht, dat Mama vermurwd werd.
Maar van dien kant had ik 't wel beter kunnen treffen; want als ik nu en dan niet een handje help, komt de oogst slecht binnen." "Ik merk," zeide Torteltak, "dat de levenswijs der dames hier niet bijzonder comfortable is."
"Hendrik II kon hem gemakkelijk geven," bromde de Morder; "hij heeft hem nooit betaald." "Dan vond hij hem vast onbetaalbaar mooi," grinnikte Veervlug. "Wij hebben nog al veel interessants gezien," zei Torteltak; "maar ik had ook nog dolgraag het instituut St. Leonard bezocht, waar de jonge dames van Aken hare educatie ontvangen.
"Maar, Mijnheer Furchtbach!" riep Torteltak, "is uw oordeel over haar niet wat hard? Ik ken hare geheele geschiedenis uit den mond van Sindenton, en heb mijzelf kunnen overtuigen, dat zij haren echtgenoot heel gelukkig maakt." "Dan zult gij ook weten, Mijnheer! dat zij op eene onwettige wijze, althans zonder toestemming van mij, die haar voogd was, met dien Mijnheer Sindenton getrouwd is?"
"Nu, wees maar tevreden," zei Torteltak; "wij zullen er u wel wat doorhelpen. Als ik eens trouw, dan kom ik u nog eens opzoeken; dan wil ik met plaisir een paar dagen bij u logeren." "Ja," zei Pols, "dat is een goede inval; het moet hier wel aardig wezen, om met een jong vrouwtje een paar stille en rustige dagen door te brengen." "Pas maar op, dat het u geen ongeluk aanbrengt," zei de kastelein.
"Accoord, Mijnheer! maar ik heb hier geen explicatie te geven. Van waar zijt gij dezen morgen gekomen?" "Van Interlaken," antwoordde Torteltak met verkropte woede. "Accoord," zei de Commissaris; "dat verspreidt licht over de zaak."
Toen de eerste luidruchtigheid door wat meer kalmte werd opgevolgd, nam Mijnheer den brief van Sindenton in handen, en na eenige woorden gelezen te hebben, zei hij tot Torteltak: "Ik lees hier nog van uwe vrienden; zal ik het plaisir niet hebben hen bij mij te zien?" "O, Mijnheer! wij zijn te talrijk. Vijf menschen is wat veel, om zoo maar op eens eene familie te overvallen."
Torteltak behoorde tot die menschen, die eenen schat van liefde in hun hart bezitten, maar van die soort, waarvan de bron misschien in eigenliefde en ijdelheid te zoeken is, en die dan ook, wat de gehalte betreft om duurzaam geluk aan te bieden, wel wat te wenschen overlaat. Toen de reizigers hunne krachten weêr wat hersteld hadden, kwam de lust ook terug om verder te gaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek