Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Torteltak begon over de Hessen te spreken, die zich in 1792 bij de Friedbergerpoort hadden laten doodslaan.
Beide, hij en Torteltak, werden minzaam maar ernstig door Pols aangevallen, die verklaarde, dat de Nouvelle Heloise een heel overdreven boek was, en dat hij al die kunsten van den minnaar van Julie heel leelijke dingen vond, die niet te pas kwamen; dat hij nooit zoo ver had moeten gaan van haar zijne liefde te verklaren, ja zelfs dat hij haar nooit lief had moeten hebben; en dat hij, Pols, wel altijd zou oppassen, een meisje, dat hij toch nooit kon trouwen, zulke dingen in het hoofd te brengen.
"Wat zouden die?" vraagt Torteltak, met medelijden glimlagchende. "Ik ben nooit te Londen of te Parijs geweest, en ik verlang er niet naar, nu ik Milaan gezien heb." En nu begint hij door te draven, over de Contrada di Roma met hare hemelhooge paleizen, ten minste van drie
"Dan geloof ik, dat ik hem wel gekend heb," viel Veervlug in: "een mooije jongen, een beetje een fat; maar zijne handen gelijken veel op die zijner zuster." Torteltak moest, of hij wilde of niet, lagchen, en keek beurtelings zijne blanke handen en die van het meisje van Baveno aan. "Ja, gij kent hem," zeide de vrouw, met welgevallen de vrienden aanziende.
De indruk der treurige scène, waarvan zij op den Saint-Gothard getuigen waren geweest, op de vrienden liet het langst sporen na bij Torteltak, als den eenigen, die tot Sindenton in naauwere betrekking had gestaan; en nog zult gij hem nooit over dit voorval hooren spreken, zonder dat hij daarbij eenige weemoedige treurigheid openbaart.
"De Heer Sindenton uit Aken," antwoordde deze. Torteltak zonk uitgeput op een stoel neder, en weende. Waarin de reizigers eenig oponthoud hebben, maar dat de lezer zonder oponthoud kan eindigen. Treffende en treurige voorvallen, die den mensch ontmoeten, laten natuurlijk altijd eenigen indruk bij hem na.
De reisgenooten zagen elkander verbaasd aan, maar nog meer, toen weldra het gerucht hun ter ooren kwam, dat dien nacht de schoone Miss Cleford het Hôtel Garni van Colbert had verlaten, en met een Engelschman en een Hollander was doorgegaan. "Dat had ik toch nooit achter Van Aartheim gezocht," zei Pols verontwaardigd. "Ik wist niet, dat men met dat meisje door kon gaan," zei Torteltak peinzend.
Torteltak at weinig; want hij zat naast Ambrosine, en Ambrosine was engelachtig. Na het diner spoedde men zich, om in de vrije lucht te komen; men voer Bommel voorbij, waar men den Luitenant van de Kolonialen verloor, die eene oude tante ging bezoeken.
En zij maakt een beweging, als wilde zij zich in de diepte storten. Holstaff zoekt naar zijn zakdoek. Pols merkt aan, dat die vrouw zeker niet bij haar positive was. Torteltak schiet toe; maar reeds hebben hare geleiders haar naar de andere zijde des wegs voortgetrokken.
Hare zuster Sophie was een der meest gracieuse schepseltjes, die Torteltak ooit ontmoet had. Zij wist van hare heldere oogen misschien meer partij te trekken, dan hare zuster, daar zij ze op minder koude en beseffelooze voorwerpen dan de maan vestigde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek