Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
58 En ik ben niet de eenige Bolognees, die hier ween: maar deze plaats is er zoo mede gevuld dat niet zoovele tongen op heden afgericht zijn 61 om Sipa te zeggen tusschen Savena en den Reno: en als gij daarvan bewijs of getuigenis wilt, haal u dan voor den geest ons hebzuchtig gemoed."
Later zijn beiden goede vrienden geworden: volgens booze tongen zelfs zoo goed, dat zij voor gezamenlijke rekening stroopten. Al was ons bezoek bij Schutzenberger onverwacht, de ontvangst was er niet minder hartelijk om. De jagers lagen nog in bed; terwijl zij zich gereed maakten om op te staan, namen wij een kijkje voor het venster.
"Wie?" zegt Helmond snel opziende, nadat hij Thom een wenk had gegeven, om zich nu met het geneesmiddel zoo haastig mogelijk naar De Zonsberg te spoeden. "Waarom niet eerlijk met u gesproken!" zegt mevrouw Van Hake, zoodra Thomas in allerijl is vertrokken: "Als zelfs de kwade tongen zich roeren, dan mag de vriendentong toch zeker niet zwijgen; nee dan zal en moet hij troost en raad geven.
Toen werd de schenker boos, en zei: »Wat kan nu zoo'n beest van wijn afweten!« Maar de leeuw gaf hem toen een slag achter de ooren, dat hij niet heel zacht op den grond kwam, en toen hij weer op zijn beenen stond, bracht hij den leeuw zonder spreken, in een kleine afgeschoten kelder, waar 's konings wijn lag, dien niemand anders ooit te drinken kreeg. De leeuw tapte eerst een halve maat voor zich af, en dronk: »dat kan de rechte zijn,« en hij liet den schenker zes flesschen vullen. Zij gingen nu naar boven; maar toen de leeuw buiten kwam, zwaaide hij heen en weer en was een beetje dronken, en den schenker zeide hij, den wijn tot voor de deur te dragen; dáár nam hij hem de mand af, en bracht die zijn meester. Toen zei de jager: »zie je, heer waard, nu heb ik brood, vleesch, groente, gebak en wijn, zooals de koning het gebruikt, en nu zal ik met mijn dieren het middagmaal houden,« en hij ging zitten, en at en dronk, en gaf den haas, den vos, den wolf, den beer, en den leeuw ook te eten en te drinken; en hij was vroolijk, want hij begreep, dat de prinses hem nog lief had. Toen de maaltijd gehouden was, sprak hij: »heer waard, nu heb ik gegeten en gedronken, zooals de koning eet en drinkt, nu zal ik ook aan het hof gaan en de prinses trouwen.« En de waard zei: »hoe moet dat gaan, als zij al een bruidegom heeft en het van daag haar trouwdag is?« Toen haalde de jager den zakdoek te voorschijn, die de koningsdochter hem op den drakenberg gegeven had, en waarin hij de zeven tongen van het monster bewaarde, en hij zeide: »daarbij zal mij helpen wat ik hier in de hand heb.« De waard keek naar den zakdoek: »al geloofde ik ook alles, dan geloof ik d
Ieder onzer die het betalen kan neemt zoo'n vreemdeling in huis, één of meer op eens en velen in opvolging. Indien wij, even als de barbaarsche koningen deden in de oude en bloedige zeeroover-geschiedenissen, hun tongen uitsneden, zoodat zij niets konden navertellen, dan nog zou het een vervelende indringerij blijven.
Hij zag zich weêr terug op zijn eenzame zwerftochten door de wijde stad, bij het naakte licht van den werkvollen dag, in het geheimzinnige licht dat de nachten daar hel maakt. O die stad, die nachten, die nachten in de stad, dat roezige jachten naar verguld genot, onder het vergulde gas, onder een taal van vlammen, gespleten tongen van vuur die het duister bespraken.
Zoolang de vurige tongen der inspiratie op hem rustten, sprak hij; maar toen die gebluscht waren, en toen 't dak weer over de kerk was gedaald en de toehoorders weer waren opgekomen uit de diepte, toen boog hij zich neer en schreide; want hij dacht, dat het leven hem zijn beste oogenblikken gegeven had en dat die nu voorbij waren. Na den dienst zou er vergadering en onderzoek volgen.
Al was er op het oogenblik met grond niets tegen de gevangenen in te brengen, toch hoopte men dat op het gerucht hunner gevangenneming, de tongen los zouden worden, en dan wellicht het een of ander uit zou lekken, waaruit met fatsoen eene niet al te dwaze beschuldiging tegen deze lieden ware samen te stellen.
Schier onmiddellijk begonnen de vlammen hier en daar hunne roode tongen te vertoonen, en het vuur liep voort en verhief zich en kronkelde allengs om muren en torens, totdat eindelijk de burcht, aan eenen vulkaan gelijk, den donkeren hemel verfde met eenen bloedigen gloed .
Na afloop van het middagmaal bleven de ridders tot laat in den avond bijeen. Onder een beker schuimenden wijn geraakten de tongen los en weldra zochten zij elkander te overtreffen in opgewonden verhalen van avonturen, die zij in den loop der jaren beleefd hadden. Enide had zich, zoo spoedig zij dit ongemerkt kon doen, van het gezelschap verwijderd en plaats genomen aan een open venster.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek