Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
»Je kan hier blijven als je denkt dat 't veilig is,« antwoordde de toegesprokene na een lichte aarzeling. Sikes richtte langzaam zijn oogen naar den muur achter zich; hij trachtte meer zijn hoofd om te keeren dan dat hij het werkelijk deed en vroeg: »Is het het lijk is 't begraven?« Ze schudden het hoofd.
De toegesprokene keek hem met zichtbare bevreemding eens aan, en wendde zich zonder iets te antwoorden weer ter zijde, om het door dien verwaten indringer afgebroken gesprek te vervolgen. "Pooh!" riep deze uit. "Zijt gij doof, of wilt gij mij met opzet niet hooren? Dit laatste zou ik u niet raden, daar er niet met mij te gekscheren valt, als men weigert met mij te drinken.
DE TOEGESPROKENE. Ja, ik doe mee bij alle volksvergaderingen. EEN DAARBIJ STAANDE. Je hebt toch wel een pijp meegenomen, zeg? DE TWEEDE. Ja zeker; jij niet? DE DERDE. Ja waarachtig. En schipper Evensen zou een heel groote hoorn meebrengen heeft hij gezegd. DE TWEEDE. Evensen ... die is goed! Zeg eens, wat moet er toch gebeuren van avond?
Wij dachten, dat ze u gevangengenomen hadden." "Dat hadden ze ook," hijgde de toegesprokene, terwijl hij overeind kwam; "maar ik ben het ontkomen. Gij hadt wel wat voorzichtiger kunnen zijn, dunkt mij. Gij hebt mij met uw knuisten bijna gewurgd." "Wij hielden u voor een rafter." "Wij hebben elkander toevallig daarbeneden aangetroffen.
De toegesprokene beaamde dit, en de dikke man in een zwarten mantel gehuld, die bij de draagbaar liep, zuchtte weder. Eenige oogenblikken later kwamen zij door de groep pijnboomen aan de deur der pastorie. Een groep menschen stond aan de deur. Het schijnsel van een ganglantaarn viel op hen en deed hen scherp tegen de donkere lucht uitkomen.
De toegesprokene had het papier nog in zijn hand. Hij moffelde het gauw weg, en voldeed aan de hem gedane uitnoodiging met zichtbare verlegenheid. Maar wat zette hij een verschrikt gezicht, toen hij zijn kameraad daar zag zitten vastgebonden aan den stoel! Hij herstelde zich echter dadelijk, en wel zoo goed, dat zijn gelaat geen zweem verried van zijn inwendige ontroering.
"Dat zou wat moois wezen! Ik maak de podding: zou ik ze dan ook eten?" antwoordde de toegesprokene op denzelfden toon. "Kom, kom!" zei de alcalde en gaf hem een zacht duwtje. "Als u 't niet doet, geef ik order dat de steen in 't geheel niet neergelaten wordt, en dan blijven we hier tot het Laatste gericht!" Op zulk een dreigement moest Ibarra wel zwichten.
Ik ben bereid den Edelgrootachtbaren Heeren ter wille te zijn, zoo ver in mijn vermogen is, antwoordde de toegesprokene, wien geen wenk zelfs een zetel had gewezen, den ongevederden breedgeranden hoed in de hand houdende, en buigende met een eerbied, waar geen deemoed, maar slechts vormelijke beleefdheid in lag.
Vergeef mij, Eerwaarde Heer! zei de toegesprokene, zoo ik 't van mijn kant mij niet herinner.... Dat kunt gij ook niet, werd hem geantwoord; ik was op dat oogenblik onzigtbaar voor menschelijk oog.
"Volkomen juist aangemerkt, Edel Achtbare!" zegt de toegesprokene: "het is een aardig Wouwermannetje: Ei! ei, monsieur Griffier! tref ik een mededinger in u aan, dat je ook al stukken van anderen vent. Nu! men moet leven en laten leven." "'t Is niet van Wouwerman," zegt Griffier; "'t is van mijn zoon Robbert, dien ik de eer heb UEd. A. voor te stellen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek