Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
Maar Max blijft twijfelen aan Fancy's meisjesschap: en hij vraagt Tine, wie ze is, en Tine kent haar ook, al jarenlang. "Zij heeft mijn leven heerlijk schoon gemaakt en ik wijt de schrale voeding onzer kinderen niet aan haar, zooals gij meermalen deedt in buien van onrechtvaardigheid." En Fancy geeft aan de kinderen dichterlijke gedachtetjes en ze leert ze ook jokkentjes, en ze fluistert hun moeder het juiste woord in, om hun hartjes te treffen, als ze uit speelschheid een ander leed berokkenden. Maar Fancy beknort Tine, omdat ze haar heeft verklapt aan Max: "L
De generaal voerde hem gevankelyk mede naar Padang, en vandaar werd hy als balling naar Java gezonden. Hy is thans nog te Tjanjor in de Preanger regentschappen. Toen ik in 1846 daar was, heb ik hem een bezoek gebracht. Weet je nog wat ik te Tjanjor kwam doen, Tine? Neen, Max, dat is me glad ontgaan. Wie kan ook alles onthouden? Ik ben daar getrouwd, heeren!
Maar als de betoovering breekt, dan is weer een andere zijne Fancy, die hem inspireert: het is de telkens terugkeerende ontgoocheling van een dichterliefde. Maar naast die vluchtige Fancy-verschijningen heeft hij vasten steun voor zijn ziel gevonden in de trouw van Tine, die in hem gelooft, en die in hare groote liefde alles verdraagt.
Beide vloeien ineen. Kenmerkend is de geschiedenis van een zijner jeugdige heldendaden, die hij aan Tine opbiecht: "Ik wandelde op een Zaterdag met mijn broeder Willem, die helaas niet meer leeft hij was een allerliefste jongen en drie jaren jonger dan ik op de Hoogesluis te Amsterdam. Ik herinner mij zeer goed, dat het juist Zaterdag was, omdat er veel Joden op de been waren.
Ik groet u allen zeer! Hy boog, bood den ouden Regent den arm, en geleidde hem over het erf naar 't woonhuis, waar Tine hem stond te wachten in de voorgalery. Kom, Verbrugge, ga nog niet naar huis! Kom ... een glas Madera? En ... ja, dit moet ik weten, Radhen Djaksa, hoor eens! Havelaar riep dit, toen alle Hoofden na veel buigingen zich gereed maakten naar hun woningen terug te keeren.
Morgantium, Morgantia, Morgantion of -tine, oude stad in het binnenland van Sicilia, ten Z. W. van Centuripae, gesticht door een uit Italia verdreven stam der Morgetes, Morgetes. Morgetes, Morgetes, een afdeeling der Oenotri in Zuid-Italia. Zie Morgantium. Morini, Morinoi, volk in Belgica, aan het tegenw. nauw van Calais. Uit hunne haven Itius portus was de overvaart naar Britannia het kortst.
Had hy niet den ganschen nacht doorgebracht met lezen in 't archief, en was er niet reeds te veel door zyn ziel gegaan, dat in-verband stond met Lebak, dan dat hy zoo terstond weten kon dat hy eerst sedert gisteren dáár was? Tine begreep dit wel: zy begreep hem altyd! Ach ja, dat is waar, zeide hy. Maar toch moet je eens wat van Liebig lezen. Verbrugge, heb jy veel gelezen van Liebig?
Haar man was vroeger de eerste persoon hier, en hoe weinig een adsistent-resident eigenlyk beduidt, in zyn afdeeling is hy een kleine koning: zy is nog niet gewoon aan de onttrooning. Laat ons die arme vrouw dit klein genoegen niet ontnemen. Houd je maar alsof je 't niet bemerkte. Dit nu viel Tine niet zwaar: zy hield niet van gezag.
En dan is er plaats genoeg. Het. Is. My. Verbrugge, we zullen ook u passage geven, ik zie niet in ... Wèl! zei de resident. Ik zie niet in waarom ge zonder noodzaak te-paard door den modder zoudt klepperen ... er is plaats genoeg voor ons allen. We kunnen dan met-een terstond kennis maken. Niet waar, Tine, we zullen ons wel schikken?
Als ik in myn verhaal zulk een luchtsprong noodig had, zou ik voorzichtigheidshalve nog altyd een eerste verdieping kiezen als uitgangspunt van haar sprong, en een kasteel waarvan weinig te zeggen viel. Wees echter voorloopig gerust: Havelaars huis had geen verdieping, en de heldin van myn boek goede hemel, de lieve trouwe anspruchlose Tine, een heldin! is nooit uit een venster gesprongen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek