Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
Er is in de laatste vijfentwintig jaren geene bloemlezing onzer hedendaagsche dichters, waarin niet op de eereplaats aangetroffen wordt Van Lennep's: "Mijn waarde Neef! ik durf het wagen U twee kommissies op te dragen: 't Is, in 't Verkoophuis, voor Papa, Vier doosjes Lucifers te koopen, En op de Bloemmarkt voor Mama, Wat lentebloemzaad op te loopen: Dan voor broêr Kees, een nieuwen tol.
Zoo peinsde de geheel veranderde Kin-Fo bij zich zelf, terwijl verder de bekoorlijke jonge weduwe natuurlijk ook eene groote plaats in zijne overdenkingen innam. En waaraan dacht Soun onderwijl? Soun dacht aan niets. Hij lag in het vooronder en betaalde den tol aan de vijandige goden der golf van Pé-Tché-Li.
Dit verstond ze weer niet. En ze wou me den riem uit de handen nemen, maar weetje wat ik zei? Ik zei: m'n vader is geen breeuwer, zei ik, en ik hou m'n riem! Want ik bedankte-n-er voor, om daar op den Amste! te liggen draaien als 'n tol! Alle menschen keken er naar.
De tollen zijn zoo hoog, En iedre stad heft weêr haar eigen tol, Leerjongens zijn niets waard, zelfs vrouwen missen Verstand en takt, al heeft Bianca hier Me een rijken klant gebracht vanavond. 't Is zoo, Niet-waar, Bianca? Maar 'k verdoe mijn tijd. Waar is mijn pak? Hoort gij? Waar is mijn pak? Maak 't open, vrouw-lief. Maak de koorden los. Kniel liever op den grond. Zóo gaat het beter.
Toen het rijtuig een eind voorbij den tol, den dalenden weg afreed, van den molen tot aan haar nieuwe woning, zag Mathilde voor zich uit als in een groot vreeselijk diep prieel. Door de vermoeyenis van het lange rijden was zij in een uitputtende koortsige stemming geraakt en voelde zij zich als of er ieder oogenblik iets in haar breken zoû.
Doch daarenboven begunstigden de Hollandsche graven de stad met de privilegiën van stapelrecht en tol, waardoor iedere Rijnschipper gedwongen werd, zijn waren in Dordrecht te koop aan te bieden, een voorrecht, dat medewerkte, om haar te maken tot een rijke plaats, tot de "koningin van den Rijnmond", tot een stad, die zich van haar waarde bewust was.
"Ik zal je een handje helpen," zei Dolf. "Ik sta met één poot op den grond En draai daar vroolijk op in 't rond. Hoe meer men mij sla, Hoe vlugger ik ga." "Wat "onmogelijk" leuk," riep Door. "Dolf, hoe heb je dat zoo goed bedacht?" "Stil, laat Gerrit raden." "Ik, ik weet het niet," zei Gerrit. "Een tol," raadde Piet met een hoogroode kleur.
Overal waar men den koning der wildernis geen tol behoeft te betalen, laat men de kudde overnachten op de plaats, waar zij, vermoeid van 't grazen, zich nedervleit.
Gewoonlijk verschilt de vorm niet aanmerkelijk van dien van het kippenei; bij enkele is het ei echter meer tol- of peervormig, bij andere meer rolrond. Van de kleur van het ei kan weinig in 't algemeen gezegd worden, alleen dit, dat de eieren, die in holen gelegd worden, meestal wit of althans éénkleurig zijn, terwijl die, welke in open nesten komen te liggen, meestal vlekken op de schaal hebben.
Na 't ontbijt liet Dolf hem al zijn speelgoed zien, en Gustaaf mocht met alles spelen. Ook gaf de goedhartige Dolf hem een mooien tol, dien hij houden mocht en de zweep, die hij pas op zijn' verjaardag gekregen had. 't Leek dus wel, of ze wezenlijk vrienden zouden worden. Maar .... op eens zei Dolf: "O, Gustaaf wat heb jij een mooien riem met eene gele gesp!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek