Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Neen! met behulp van een arm, waarop ik zal kunnen leunen, zal ik er ook wel komen. Mijn been is niet afgezet, voor zoover ik weet!" »Zooals gij verkiezen zult, mijnheer Sylvius!" antwoordde Hulda. »Maar doe geene noodelooze onvoorzichtigheden, wat ik u bidden mag.... of Joël zal gauw den geneesheer gaan halen." »Bedreigingen, bij Sint Olaf! Neen, wees gerust, ik zal voorzichtig en volgzaam wezen.
»Dat is dan afgesproken," hernam Sylvius Hog, »wij zullen te zamen in de groote zaal eten...." »Juist, mijnheer Sylvius," antwoordde Joël. »Ik zal slechts de geringe moeite te nemen hebben u op uwen leuningstoel derwaarts te rollen, wanneer het middagmaal gereed zal zijn." »Waarom mij niet liever in een karretje vervoerd, Joël?
En Sylvius Hog was het nog niet met zich zelf eens hoe hij het best de schuld zijner dankbaarheid zou betalen. Hij begon evenwel te begrijpen dat die familie niet zoo gelukkig was, als hij in het begin geloofd had.
Sylvius Hog stond daar met het loterijbriefje in de hand. Hij bekeek het.... hij betastte het.... hij keerde dat papier om en om, waarop de arme zeeman vol hoop een grootsch gebouw van nog grootscher verwachtingen gegrondvest had. Maar al dat bekijken, betasten, en om en om draaien gaf hem niets. De professor wilde het reepje papier evenwel nog nader onderzoeken. Dat lag in zijn aard.
Joël trad naar de deur, opende haar en trad naar buiten. Het geluid werd duidelijker, men hoorde nu den hoefslag van een paard en het geknars der raderen van een karretje. Maar het geweld van den wind was zoo hevig, dat Joël verplicht was de deur te sluiten. Sylvius Hog stapte het vertrek zenuwachtig op en neer. Joël en Hulda zaten naast elkander.
Zij maakten dus voort en dwaalden verder de stad in, die hen zonder einde scheen. Heimelijk hoopten zij professor Sylvius Hog op hunne wandeling te ontmoeten. Dit gebeurde evenwel niet. Wel drong nu en dan een volzin tot hen door, die aanduidde, dat zijne terugkomst te Christiania voor het publiek niet verborgen was gebleven.
Het ontbijt staat klaar, en ik voeg er bij, dat ik een honger als een wolf heb. Maar... Waar is Joël?" »In de leeskamer." »Zoo?... Dan ga ik hem daar halen. Gij, lief kind, komt zeker dadelijk beneden, niet waar?" »Ja, mijnheer Sylvius." »Laat ons niet te lang wachten."
Hierbij kwam nog, dat Sylvius Hog en Joël Hansen geen invloed op Hulda wilden uitoefenen, al meenden zij verplicht te zijn, haar met de vele en uiteenloopende aanbiedingen bekend te maken. Daarin kwamen beide mannen overeen, dat zij slechts aan de inspraak van haar hart gehoor moest geven. En de lezer weet, wat dat hart geantwoord had.
»Gaven die bijzondere en buitengewone omstandigheden dan een grootere waarde aan dat loterijbriefje?" »Dat weet gij noch ik. Dat weet niemand te zeggen." »Nu, dat weet ik wel te zeggen, mijnheer Hog." »Laat hooren, vrouw Hansen," zei professor Sylvius Hog met een goedaardigen, doch wel ietwat spotachtigen glimlach.
Twee jonge patriciërs van de partij van Catilina, twee broeders, Mucius en Sylvius, zouden zich, na de nederlaag bij Pistoja, hebben teruggetrokken in de vallei van de Elsa, en daar op twee heuvelen ieder een kasteel gesticht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek