Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Toch was professor Sylvius Hog van meening, dat zij zich op de hoogte moest houden van de voorstellen en aanbiedingen, die haar gedaan werden, daar Ole Kamp haar dat loterijbriefje met het nummer 9672 in vollen eigendom vermaakt had. Maar Hulda sloeg alle aanbiedingen van de hand. Dat loterijbriefje vertegenwoordigde voor haar iets van veel meer waarde dan een hoop geld.
»Nu, maak je maar geen zorg, mijn jongen," sprak de professor geruststellend. »Ik heb het geval voorzien." »Gij, mijnheer Sylvius?" »Ja, ik; en ik heb mijne maatregelen genomen. Daarom wil ik u wel mededeelen, dat het mijn plan volstrekt niet is, om u den weg van Dal naar Christiania te voet te doen afleggen." »Als dat moet evenwel...." zei Joël. »Dat weet ik wel. Maar het zal niet moeten.
»Maar, wat?" »Gij kunt niet ontkennen, dat hij een uitstekend nummer bezit, een uitstekend nummer!" »Inderdaad, een uitstekend," antwoordde professor Sylvius Hog met een glimlach. »Waarom, professor?" werd hem van alle kanten met den meesten aandrang gevraagd. Zoo'n geleerde moest dat weten! Waartoe zou anders de wetenschap dienen! »Vraag me dat niet, vrienden," antwoordde professor Sylvius Hog.
Het was waarlijk wel noodig, dat professor Sylvius Hog die heele geschiedenis vertelde; want Ole Kamp had dat onmogelijk kunnen doen, om de eenvoudige reden dat Joël hem terwijl Hulda langzamerhand bijkwam, tot stikkens toe aan zijn krachtige borst klemde. »Hulda!.... beste Hulda!.... Ja ik ben het!.... ik, Ole Kamp!.... Ja, ik.... uw bruidegom, en.... weldra uw echtgenoot!...."
Sylvius Hog werd door dat verhaal, waarnaar hij met de meeste aandacht geluisterd had, zeer bewogen. Hij wist thans alles. Hij had den laatsten brief gelezen, die de terugkomst van Ole Kamp aankondigde. En... Ole Kamp was niet teruggekomen! Welk een ongerustheid, welk een angst moest dat aan de familie Hansen veroorzaken.
In dien zoo dringenden brief stond ook te lezen, waarom Sylvius Hog zooveel belang in den jeugdigen stuurman van de Viken stelde, welken dienst hij aan diens bruid verschuldigd was, en welke vreugde het zoowel hem als zijn omgeving zoude veroorzaken, wanneer hij de kinderen van vrouw Hansen eenige hoop zou kunnen geven. Toen de brief gereed was, bracht Joël hem dadelijk naar de post te Moel.
Ook daar stelde Sylvius Hog zich tot taak die brave lieden een weinig hoop in te boezemen. Hij had naar het departement van Marine te Christiania geschreven en ten antwoord gekregen, dat het gouvernement nasporingen omtrent de Viken liet doen. O, men zou dat schip terugvinden! Ole Kamp zou wederkeeren. Dat kon iederen dag geschieden. Neen, het huwelijk zou geen zes weken vertraging ondergaan!
Ik althans heb er alles voor over!" »Ik ga dadelijk naar het havenkantoor," zei de heer Help Junior. »Zal ik met u medegaan?" »Dat is onnoodig. Gij zult wel vermoeid zijn...." »Ik?.... Gij spot!" »Volstrekt niet." »Ik?.... Vermoeid?.... Op mijn leeftijd!" »Om het even. Neem rust, waarde en steeds jeugdige Sylvius. Neem zoo gemakkelijk mogelijk plaats en wacht mij."
»Ja, een geneesheer. Mij dunkt ik spreek toch duidelijk, niet waar?" »Een geneesheer, lieve kleine Hulda? Hebt gij het er op gemunt om mij het gebruik mijner beide beenen te doen verliezen?" »O, mijnheer Sylvius, welke gedachte!" zei het jonge meisje glimlachend. »Een geneesheer! Waarom niet dadelijk dokter Bock, mijn vriend, uit Christiania gehaald?" »Dat is te ver, mijnheer Sylvius."
Er waren kamers voor hen besproken. Toen zij bezit genomen hadden van die vertrekken, zeide professor Sylvius Hog hen goedennacht en reed naar zijn oude woning, waar zijne oude dienstbode Kaatje en zijn nog oudere knecht Fink hem met ongeduld wachtten. Christiania, eene groote stad voor Noorwegen zou slechts eene kleine plaats in Engeland of Frankrijk zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek