Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
De fraaie donkere lokken vielen over hare in tranen badende oogen, maar ondanks die tranen was ze nog altijd mooi.... Van Reelant ziet snel op zijn horloge. Eenige minuten na halftwee. Hij kan nog een enkel woord tot haar zeggen. Maar hij blijft bedaard en kalm: »Suze! Sta als je blieft op, en maak zoo'n ~scène~ niet zonder reden. We kunnen later spreken. Ik moet nu weg voor een diner...."
Dat groote verdriet kwam nu zeer onwelkom. Hij begreep ook de aanleiding niet. Als man van de wereld en practisch ambtenaar zou hij zich door geen duizend regels van Goethe, noch van wien ook, een oogenblik uit zijn humeur hebben laten brengen. Suze scheen door eene bijzondere oorzaak zoo ontsteld.
Doch des Donderdags had hij haar bijna vergeten, daar hij zijne volle belangstelling aan de soirée bij den secretaris-generaal had geschonken. En nu knielde hij naast den lagen leunstoel, tegen den blauw damasten rug van welken het donkere lokkenhoofd van Suze zoo schilderachtig uitkwam.
Het was zeer laat geworden. Betsy bleef bij hare zuster Suze logeeren, André had nog een kort gesprek met mevrouw De Huibert, en poogde deze in eene vriendschappelijke en welwillende stemming te brengen. Hij vertelde haar van zijne vooruitzichten als ambtenaar aan Buitenlandsche Zaken, en het was bij die gelegenheid, dat Suze hem poogde uit te hooren over Van Reelant.
Hij dacht aan den steun, die er misschien van hem zou kunnen gevorderd worden .... hij dacht aan zijne toekomst.... Suze schuift nader tot hem, en legt de linkerhand op zijn schouder. »Ben je boos, Arnold?" vraagt ze. »O, misken me niet! Ik deed het in je belang, ik deed het, omdat ik je liefheb! Ik wilde geen schrikbeeld, geen levend verwijt voor je zijn.
Zoodra zij Suze ontdekt, roept zij hevig ontsteld: »Heer in den Hemel! Wat .... is dat?" »Stel u gerust. Meneer Van Reelant heeft mij geïnviteerd!" Sprakeloos bleef de oude juffrouw staan, en tuurde niet zonder eene behoorlijke mate van wantrouwen naar de indringster.
Door niemand gezien stond de eigenaar van dezen naam achter een gordijn te gluren, hoe »de dame" van meneers familie er mocht uitzien. Toen Suze deftig uit den coupé stapte, terwijl Van Reelant buigend met hare parasol in de hand zich haastte de deur te openen, glimlachte Van Pommeren geheimzinnig, en mompelde hij: »Een vreemde .... niet kwaad .... kranig, heel kranig!"
Er zijn groote onaangenaamheden in onze familie, Juffrouw! Niemand mag weten, dat ik met meneer Van Reelant kom spreken! Ik hoop dus, dat u zoo vriendelijk zal wezen van net te doen, of u mij niet ziet!" Zeer behendig nadert Suze oude Anna, en, terwijl ze haar voorbijloopt, legt ze bijna ongemerkt iets in de hand der verschrikte huishoudster.
Spoedig zal ik u geheel kunnen toebehooren, en maar neen, de last tot zwijgen werd mij nadrukkelijk opgelegd. Voor ieder moet ik zwijgen. Maar voor u....? Het allereerst! Of zoudt ge voor het altaar der liefde hechten aan het woord van hem, die den vriend geen trouw hield, en wiens ontrouw u alzoo eenmaal gebleken was? Vaarwel mijn innig geliefde Suze.
En daarna had hij in een allerhartelijksten, liefdevollen brief vernomen, dat Suze van voornemens was in Den Haag te komen wonen op gemeubileerde kamers bij eene fatsoenlijke, stille familie. Hij moest zich houden of hij deze tijding met de hoogste verrukking hoorde .... hij moest veinzen.... Waarom moest hij dat? Jonkheer Van Reelant had er zijne goede reden voor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek