Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Ik stotterde iets dat het zoo gering was en dat ik ook mijzelven zooveel genoegen beloofde van het hooren spelen mijner lievelingsmuziek door haar. Zij legde het boek op de tafel, nam een papier op, dat zij om haren vinger rolde, en zweeg eene wijle, met neergeslagene oogen. Verlegen scheen zij haast even verlegen als ik.
Toen Robrecht Sneloghe hem genaderd was en hem vroeg met welk doel hij binnen de kerk was gedrongen, stotterde David Snoek eenige verwarde woorden, waaruit men niets kon begrijpen. Robrecht gebood den Kerels hunne zwaarden in te steken en den man los te laten. Hij verzekerde deze tevens dat, indien hij onschuldig was aan verraad, hem geen leed zou gedaan worden.
Hare consciëntie sprak haar niet vrij, al zou zij mogelijk de eerste zijn geweest om te ontkennen dat zulke commé-rage zonde zou zijn, zij voelde zich lang niet op haar gemak, en toen Roestink vroeg of haar meester te spreken was, stotterde zij het ontkennend antwoord en voegde er als vergoelijkend bij: »Maar de juffrouw wel, wil mijnheer niet binnenkomen?"
Met een nieuwen gloed op de wangen, stotterde Truitje; "Neef Joachim! ik kan er niets van zeggen, zonder vader of moeder." "Maar dat is toch vreemd," zei Pols: "je kunt toch je eigen meening wel zeggen zonder vader of moeder?" "Neen neef! dat mag ik niet doen; je moet het mij niet kwalijk nemen.
Zij werd rood tot in haar gele haren en de gele sproetjes van haar wangen smolten weg onder dien vurigen gloed. "O moar meniere toch!" stotterde zij, het blinkend goudstuk in haar hand. "Ja ja, 't is koed, 't is koed; de vrouw zal u wel zeg," glimlachte hij. En hij verdween met Rozeke in de binnenkamer, op den drempel machinaal zijn hoed afnemend.
„Dat is toch een wonderlijke oude man,” zeide griffier Heerbrand. „Een wonderlijke oude man,” stotterde de student Anselmus na, voelend, hoe een ijzige stroom door al zijn aderen kilde, die hem haast tot een standbeeld deed verstarren.
"O ja! meneer," stotterde Dorus, en eensklaps zich tot Albertine wendend, zei hij, met een lichten blos op de wangen: "Juffrouw, ik hoop, dat u gelukkig wordt, heel erg gelukkig;" en toen Albertine hem de hand toestak, drukte hij die zoo hartelijk, dat zij een kleinen kreet van pijn niet onderdrukken kon.
Hoe kom je daaraan? Ja, dat komt... dat is... ik moet... ik wilde... Wouter stotterde. Vrouw Claus greep hem by den arm, trok hem van z'n stoel, en draaide hem in de rondte, om hem op haar gemak van alle kanten te bekyken. Ajakkes, jongen, wat schikt jou moeder je raar op! Je lykt wel 'n sjouwerman, neen... ik weet niet wat je wel lykt!
Toen nam zij, zonder de hand van haar zoontje los te laten, plaats aan de koffietafel. "Mama, ik ... ik...." stotterde hij en trachtte daarbij in haar gelaat te lezen, wat hem wegens de perzik stond te wachten. "Serëscha," zeide zij, toen zij alleen waren, "dat is slecht, maar gij zult het niet weer doen.... Hebt ge mij lief?" Zij voelde tranen in haar oogen komen.
Het is dus waar! bulderde hij. Gij bedriegt mij met dien schurk, met dien vijand, dien verrader! Ik bedrieg u niet, beet ze kort van zich af, maar hij houdt van mij en heeft mij ten huwelijk gevraagd. En... en... en ge zult dat doen! stotterde de zoon, dansend van woede. Is trouwen dan een oneerlijke daad? antwoordde zij koel. De oude man begon plotseling in zijn fauteuil hardop te snikken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek