Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Hij zakte dadelijk een eind in de modder, zoodat het water hem tot aan de borst kwam en in de ademhaling belemmerde. "I-i-ik z-zie-ze ni-niet," stotterde hij. "Ik ook niet," zei Anneke. Dik stapte heen en weer, en greep met beide handen links en rechts in het water, maar snoeken ving hij niet. Juist wilde hij zich wat verder in de sloot begeven, toen zijn vader hem kwam zoeken, om te komen eten.
»Hij heeft.... hij heeft een nieuwe gemaakt, dominé! een heele nieuwe," stotterde nu Dientje met gloeiende wangen in eene verslikkende verrukking, die wij maar eens even van Cremers Krusemuntje leenen om recht duidelijk te maken, hoe het lieve kind haast niet uit hare woorden kon komen van pleizier.
"Hei! hei!" riep Frans nogmaals en, toen hij den omzienden persoon nu vlak in het aangezicht zag, toen werden de oogen nog veel kleiner, en de lijnen naast de neusvleugels nog veel ronder, en werkten de mondhoeken nog sterker naar boven, en stotterde hij: "Zou het waarheid zijn.... zou ik mij niet bedriegen, dat jij.... dat u.... mijnheer Wimpje bent?"
Toen Demosthenes nog een kind was, was hij wel de laatste knaap, dien men zou hebben uitgekozen, om tot redenaar te ontwikkelen. Hij stotterde, had een zwakke stem, was spoedig buiten adem en kon de letter r niet behoorlijk uitspreken.
"Geen mins.... geen mins....!?" stotterde de oude man, en hij sloeg de oogen naar boven en zuchtte: "God bewoar'em!" Voorzeker zullen wij den lezer niet behoeven te zeggen, dat de grijsaard den nacht schier slapeloos doorbracht.
Op zoo'n vraag had de koning nu al heelemaal niet gerekend, ja, hij had er niet eens aan gedacht, dat de prinses hem iets zou kunnen en durven vragen. Hij was er verbluft van en stotterde: "'t Spijt me, 't spijt me, geachte prin-prinses, maar op den doe-doedelzak, daar kan ik niet op spelen."
"Maar hoe!... Maar wat!... Maar Hak! Je bent!" stotterde Schorel: "Ik kan toch niet denken dat..."
"Bezinne," zei hij eensklaps, zonder voorbereidende inleiding, "azeu 'n kan 't nie blijven duren, 't Moet 't ien of 't ander worden?" Een schok voer door haar lijf, zij voelde plotseling het erge, het zoolang gevreesde komen. "Woa... woarom datte?" beefde en stotterde zij.
Zeer zeker, het kon niet worden ontkend dat er waarschijnlijk zoo met Akbar zou gehandeld worden, indien de omstandigheden werkelijk waren zooals hij ze nu voorstelde. Maar, Sire! stotterde ten laatste Aquaviva, dat alles is nu immers het geval niet! En wie kan zich Akbar, den grooten Keizer van Hindostan, denken als onderdaan van een onzer vorsten? Zeker, dat gaat niet; gelukkig voor mij!
Dat tikje vervulde Hector van verrukking: het verdrag was bezegeld, en ziende dat de echtgenoot nog altijd aan zijn wanhoop overgeleverd bleef, riep de jonge man hem vroolijk toe: "Rechtuit nu!" Toen zij op het strand aangekomen waren, wilde mijnheer Chabre eene opheldering geven. "Op mijn woord van eer, ik ben bijna omgekomen!" stotterde hij. "Het is de schuld van mijn laarzen...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek