Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Van tijd tot tijd wierp zij een blik in haar mand, verlangend als zij was dat deze vol zou geraken. "Het is vreemd", herhaalde mijnheer Chabre, "ik vang er geen enkele".
"Ik zal hem toeroepen dat gij het zijt", sprak zij. En zoodra zij van den zeebreker af verstaan kon worden verhief zij de stem. "Weet gij beste, het is die mijnheer van Guérande, die zoo vriendelijk voor ons is geweest". "O! zeer goed, zeer goed", riep mijnheer Chabre op zijn beurt. Hij nam zijn hoed af en groette. "Is de zee naar uw zin, mijnheer!" vroeg hij beleefd.
Te Piriac leidde men een eentonig leven en Estella, die aan het gewoel van Parijs gewoon was, zou zich doodelijk verveeld hebben, indien Hector geëindigd was met hen dagelijks te bezoeken. Ingevolge van eene wandeling, die zij samen langs de kust maakten, was hij zeer bevriend met mijnheer Chabre geraakt.
Hector dook aanstonds weg, en kwam weder boven met een handjevol witachtige halmen, die zoodra zij uit het water kwamen weer gingen hangen en verwelken. "Ik dank u zeer", sprak Estella. "Gij hadt u die moeite niet moeten getroosten. Luister eens beste, bewaar dat voor mij". En zij wierp de geplukte grashalmen voor de voeten van mijnheer Chabre.
De zee om hen heen was nog stiller geworden en zoo lichtblauw, dat zij daarbij een bleekrooden tint verkreeg. "Gij zult kou vatten, lieve", mompelde mijnheer Chabre, wien de groote zweetdruppels van het gelaat vielen. "Ik zal het water uitkomen, beste", gaf zij ten antwoord. Zij deed dit inderdaad, en liep haastig met behulp van een ketting langs de hellende steenen van den zeebreker op.
Jacquinet, die onderwijl klaprozen geplukt heeft, strooit er zijne bloemen op neer. Daarna keert het gezin huiswaarts om soep te eten; de koebeesten komen terug van de weiden, de zon gaat onder. Een warme nacht wiegt het dorp in slaap. door EMILE ZOLA Mejuffrouw Catinot, de blonde Estella, een mooi, slank achttienjarig meisje was gehuwd met den heer Chabre.
Mijnheer Chabre wilde dat men op zijne schreden terug zou keeren, de zee werd onrustbarend. En hij smeekte zijn vrouw althans naar boven te komen, en een gemakkelijk paadje te zoeken. De jonge man begon te lachen en antwoordde dat er geen weg voor dames te vinden was, dat men nu wel tot het eind toe door moest gaan. Zij hadden buitendien de rotsen nog niet gezien.
"Ik zou u aanraden naar Piriac te gaan". Hector verschafte hem allerlei bijzonderheden, Piriac was op op drie mijlen afstands van daar gelegen. Een zijner ooms woonde in den omtrek. En, op een vraag van mijnheer Chabre, verzekerde hij dat men daar een overvloed van oesters vond. De jonge vrouw tikte met de punt van haar parasol tegen het gras aan.
Maar plotseling wierp zij een blik naar de andere zijde van den zeebreker, op den inham, die langs van het dorp door het water gegraven werd. "Wel!" zeide zij, "wat is dat daarginds? Ik ga eens even kijken". En zij verwijderde zich snel, met lange, regelmatige slagen. "Estella! Estella!" riep Chabre: "Wilt ge wel eens hier blijven? Gij weet dat ik alle onvoorzichtigheden haat".
Mijnheer Chabre wilde echter niet eens meer zijne voeten nat maken. Sedert zijn bad, had hij de garnalenvangst opgegeven, droeg hij de zee een kwaad hart toe. Hij verzette zich dan ook zoo heftig mogelijk tegen het plan van dien wandeltocht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek