Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Zij voelde de leuningen van haar stoel, die haar als koude armen schenen te omvatten, den rug van de stoel met zijn twee dwarsplankjes en de openingen daartusschen, die diepe leegten schenen. Toen zag zij de duisternis grimmend, onbewegelijk. De schaduwen waren samengekweekt, bijna verdwenen.
Het jonge meisje ging naar hem toe, boog zich over de leuning van zijn stoel en zag nieuwsgierig naar het geelgeworden papier, dat met moeielijk te ontcijferen schrift bedekt was.
Voorwaar, een schitterende heldendaad, en welke uw politieke loopbaan op een prachtige wijze besluiten zal." Ludwig wierp zich op een stoel en verborg zijn gezicht in zijn handen. "En denkt gij," vervolgde Eugenio, "dat deze trage bekentenis u baten zal? Dat gij u daardoor voor straf zult vrijwaren? Neen! neen! wij zullen op het schavot komen, doch gij zult er ons vergezellen.
Ik had de minste haast, bleef het langste in bed, en lag dat heele gescharrel aan te zien of speelde in mijn eentje scheepje. Het bed was het schip, de stoel er naast het bootje. 't Ging onder de jongens ruw genoeg toe. Zelden werd er een bij zijn gewonen naam aangesproken.
Even had zij het oog er op gericht, of een gil van smart en schrik ontsnapte haar, en zij week waggelende terug naar haren stoel, als ging zij bezwijmen. Zij bezigde de laatste kracht, die haar overbleef, om haastig het ei op de tafel te leggen; anders ware het zeker op den grond aan stukken gevallen. De bazin sprong toe met groot misbaar en nam hare dochter in de armen.
Zalig van geluk, hield hij ze vast, zonder van heur te kunnen scheiden, totdat zij, moede en als waanzinnig, op eenen stoel nederviel; en zonder verlegenheid zeide zij: Thijl! Thijl! mijn geliefde, ge zijt dus terug! Lamme stond nog steeds nabij de deur; toen Nele's aandoening een weinig gestild was, bemerkte zij hem en sprak zij: Waar heb ik dien dikzak nog gezien?
Toen ik in het zachte bed ontwaakte, gevoelde ik mij niet ziek, een weinig stijf en mijn hoofd brandde mij als vuur; maar toen ik eenmaal op was, dacht ik, dat ik zou neerstorten en ik moest mij aan een stoel vastgrijpen. Toch, na een oogenblik gerust te hebben, opende ik de deur en toen was ik weder bij den tuinman en de kinderen.
Maar het vrouwtje nam het weer van den stoel en liep er mee naar de boekenplank. "We moeten het, dunkt me, maar liever dadelijk weer op zijne plaats leggen," zei ze. "Ja maar," riep Ida, "hoe vind ik het boek zoo gauw uit dien rommel! Och, 't kan later ook wel." "Samen zoeken," hield het vrouwtje vol. En of Ida al wat ongeduldig keek ze kon toch niet goed anders doen dan meezoeken.
Zachtkens zet zij aan mijn zijde Op den leêgen stoel zich neêr; En zij drukt mijn koude vingers Met een handdruk, naamloos teêr. En zij zit mij aan te blikken Met dat diep en vriendlijk oog, Kalm en heilig als de sterren Aan den blauwen hemelboog. 't Is mij als versta ik alles Wat zij mij te zeggen heeft, Tot ze, na een teêr vermanen, Spraakloos mij heur zegen geeft.
Hij ging op een stoel zitten, en steunde het hoofd in de handen. Op eens begon zijn gezicht te trillen en te beven, en hij kreeg tranen in de oogen, die hij haastig wegveegde. Er kwamen nieuwe tranen, die hij even snel wegveegde, maar het hielp niet. Er kwamen telkens meer. Nu deed zijn moeder de deur van de kleine kamer open, en hij draaide gauw zijn stoel zóó, dat hij haar den rug toekeerde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek