United States or Chad ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zoo neemt hij, terwijl hij dartelt in den zonneschijn, tegelijk den geheelen hemelboog in zijn gezichtsveld op, ieder oogenblik bereid een jonge koningin te achtervolgen met zijn liefdedrang. Maar deze groote veelvoudige oogen hebben weinig doel voor de bij, waar het kleine afstanden geldt of in het diepe schemer van de korven.
De dichter had eerst geschreven: "'t verbleekend blaauw gewelf". Dit zou den morgen hebben te kennen gegeven: daar met het rijzen van den dag het donker-blauw van den hemelboog schijnt te verschieten: hij verbeterde toen, zeer juist voor zijne bedoeling: "'t vergraauwend". Immers de hemel neemt deze tint aan met het vallen van den avond, en wel het eerst aan de "morgenkim"; d. i. in 't Oosten; vanwaar het gestarnte als zoovele opschietende vonken te voorschijn komt.
Zachtkens zet zij aan mijn zijde Op den leêgen stoel zich neêr; En zij drukt mijn koude vingers Met een handdruk, naamloos teêr. En zij zit mij aan te blikken Met dat diep en vriendlijk oog, Kalm en heilig als de sterren Aan den blauwen hemelboog. 't Is mij als versta ik alles Wat zij mij te zeggen heeft, Tot ze, na een teêr vermanen, Spraakloos mij heur zegen geeft.
Eindelijk daalde zijn blik langs den hemelboog tot op de donkere massa, waaruit de kerktoren zich als een zuil verhief, die de aarde nauwer aan den hemel verbond. Daagde de morgenstond dáár?
Woord Van De Dag