Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Daar bevond zich de gastvrouw, verder de tot in het onmogelijke gedecolleteerde, schoone Lydia, Korszunsky's vrouw! daar blonk de kale schedel van Kriwin, die altijd daar was, waar zich de elite bevond; daarheen zagen alle jongelieden zonder een toenadering te durven wagen en daar vonden haar oogen Stiwa en de bevallige gestalte en het bekoorlijk gelaat van Anna Karenina. Hij was daar ook.
Gedurende den aanval van haar moeder op haar vader bleef zij in stillen deemoed zitten, gelijk een dochter betaamt; maar zoodra haar vader weggegaan was, maakte zij zich op om Kitty te gaan troosten. "Ik had het u al lang willen zeggen, mama; weet u, dat Lewin, toen hij de laatste maal hier was, bij Kitty een aanzoek wilde doen? Hij heeft het Stiwa gezegd." "Hoe dan? Ik begrijp niet...."
"Ik weet niet, of wij snippen zullen vinden, maar watersnippen zijn er veel. Maar wij moeten vroeg opstaan. Zult gij ook niet te vermoeid zijn? Zijt gij niet moede, Stiwa?" "Ik moede, ik ben nog nooit moede geweest. Wat mij aangaat, behoeven wij den geheelen nacht niet te slapen. Wij zullen gaan wandelen." "Inderdaad! Dat zou heerlijk zijn!" bevestigde ook Wesslowsky.
"Wij hopen, dat nu spoedig alles beslist zal worden. Weet je, men mag niet alles vooraf beoordeelen," zeide Stiwa het portier openend. "Adieu! onze wegen gaan hier uit elkander." Zonder op te houden aan Anna te denken, zich in haar toestand te verplaatsen en medelijden met haar te gevoelen, kwam Lewin te huis. Hij vond zijn vrouw zeer mismoedig en door verveling gekweld.
"Ja, ja," zeide Lewin wrevelig. "Dus gij hebt het ook bemerkt?" "Ik niet alleen, Stiwa ook. Hij zeide dadelijk na de thee tot mij: 'je crois, que Wesslowsky fait un petit brin de cour
Hij moest toch al het netelige van mijn leven hier in Moskou inzien! Leef ik dan? Ik ben steeds in gespannen verwachting, ik ben in afwachting van de beslissing, die altijd weer op nieuw wordt uitgesteld. Nog steeds is er geen antwoord, en Stiwa zegt, dat hij niet naar Alexei Alexandrowitsch kan gaan, en ik kan niet voor de tweede maal schrijven.
Zonder haar man te antwoorden, hield Anna den tooneelkijker omhoog en zag naar de plaats, waar Wronsky gevallen was; maar het was te ver en er hadden zich te veel menschen verzameld om iets te kunnen onderscheiden. Zij liet den kijker dalen en wilde heengaan. Op dit oogenblik kwam een officier aan galoppeeren en meldde den keizer iets. Voorovergebogen luisterde Anna oplettend. "Stiwa!
"Ik weet er een klein beetje van, Stiwa heeft gebabbeld," ging Anna voort, "en ik wensch je van harte geluk! hij bevalt mij zeer. Ik trof Wronsky aan het station." "Ach, was hij daar?" vroeg Kitty blozend. "En wat heeft Stiwa u dan gezegd?"
"Neen, papa, hij is heel aardig en net en Kostja houdt veel van hem," zeide Kitty met een smeekend lachje, daar zij in zijn trekken een spottende uitdrukking bemerkte. "Ik heb er niets tegen." "Ga jij ze wat bezig houden, Dollylief," wendde zij zich tot deze. "Zij hebben onderweg Stiwa aangetroffen, hij is welvarend. Ik moet eens naar mijn kleinen Mitja.
Gij zelf moet weten, of er nog zooveel liefde in u is om hem te kunnen vergeven.... Indien gij nog zooveel liefde hebt, vergeef hem dan." "Neen" begon Dolly, maar Anna viel haar nogmaals in de rede en kuste haar de hand: "Ik ken de wereld beter dan gij," sprak zij; "ik ken deze soort van menschen als Stiwa en weet, hoe zij dat beschouwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek