Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
't Staat je fraai, om het mij dan nog te laten vertellen. Dus je gaat niet meê?» »Neen, nog niet. En toen pakte Mina snel de stelten van den jongeheer en verdween er mede achter het huis. Zeg Bob, je hadt bij slot van rekening toch niet zooveel pleizier van de grap als Mina.» »Dat is waar. Ze is goed bij de pinken, dat moet ik zeggen. Ik wou, dat ik mijne stelten maar terug had.
Waarin Bob eene uitnoodiging ontvangt van den Heer Denappel, zijne stelten terug wil hebben en van den regen in den drop komt. De krijgslist van Karel Holm en mij. Bob keerde dus langs den achterweg naar huis terug, wat voor hem slechts een omweg was van ongeveer tien minuten.
Noodig jij alle jongens maag uit in mijn naam, wil je dat doen?» »Met alle genoegen, mijnheer!» »En zouden ze eg lust in hebben?» »Of ze, dat kan u begrijpen!» »Mooi, mooi. Maak jij nu maag, dat je je stelten tegug kgijgt, want andegs gaat de pget jou neus voogbij, hè-hè-hè-hè! Dag Bob!» »Ja mijnheer, wist ik maar hoè!»
Ik kreeg den steen op mijn hoofd en was er een oogenblik zoo verdoofd van, dat ik meende neer te vallen. Ik voelde dat ik gewond was. Meer was er niet noodig om mij den lust in galante avonturen te doen verliezen; en met mijn bloed mijn liefde verliezende, snelde ik naar huis, waar ik alles op stelten zette. Mijn meester verbond den wond, en vond haar nog al gevaarlijk.
Onder aan hun stok en stelten is, in plaats van ijzer of koper beslag, een stuk van een ossenbeen gemaakt. Hunne haren kammen zij genoegzaam nooit uit, maar ontwarren die slechts met de vingeren, zij staan dan ook steil en als borstels van het hoofd af.
"Dank je, ik zal je aan je belofte herinneren, zoodra die blijde dag dáár is als hij ten minste ooit komt," antwoordde Jo, dit nevelachtig maar schitterend aanbod zoo dankbaar mogelijk aannemend. Er was niet veel tijd voor toebereidselen, en het heele huis stond op stelten, totdat Amy vertrokken was.
Dat ik mijne stelten medegenomen had, behoef ik niet te zeggen, want in den steltentijd liepen wij er zelfs op, als we even eene boodschap in den winkel moesten halen. Alleen naar de kerk mocht ik ze nooit meênemen. Bob en ik waren in den tuin. »Zeg Dorus,» zei hij op den toon van volslagen wanhoop, »bedenk jij nu toch eens een middel, om ze terug te krijgen.
Hoe mijnheer Denappel ons onthaalde, Bob eene edelmoedige daad verrichtte en Tines Wobbe met een pijnlijk oorbelletje getooid werd. Den volgenden dag was het Zaterdag, de Zaterdag waarop wij onzen wedstrijd op stelten zouden houden bij den Heer Denappel. Wat stelden wij ons veel genot van dat feestje voor.
Was de oogst zóó mooi als hij zich liet aanzien, dan zou hij ons in staat stellen onze wenschen te vervullen. Toen wij het huis naderden, stond Rose ons reeds te wenken en te roepen: "Kom dan, kom dan toch!" Een onzer koeien had gekalfd en dat zette thuis natuurlijk alles op de stelten. Tante Agathe was met haar groote lichaam het meest in de weer. De meisjes bekeken het kalf.
»Ik ook!» riep ik Jan nog na, die al op den Achterweg liep. »Goed. Ik doe meê!» klonk zijn antwoord. Wij hielden woord. Bob en ik haalden Jan af en met ons drieën stapten we, op stelten natuurlijk, den Achterweg op, waar wij de jongens in de verte al hoorden joelen. Ha, de vlaggen wapperden vroolijk in den wind! Wat was dat een mooi gezicht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek