Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Wat mamsel Westphalen en de horlogemaker te zamen spreken, en waarom Frederik den Franschman de knoopen van zijn broek wil snijden en hem naderhand in het Stavenhager bosch te bed brengt, en waarom Fieken den Koopman van Malchin niet genomen heeft.
Zoo naderden zij het Stavenhager bosch, en Frederik wees met de zweep naar een' beuk, waar nog stroo onder lag, en sprak: "Dáár heb 'k hem neergelegd." "Och of hij er nog maar lag," zegt de molenaar Voss. "Is niet te verwachten, baas! Want het heeft van nacht baksteenen geregend en in dit jaargetijde houdt zoo'n beuk niet veel tegen."
Toen zij nauwelijks de poort uit waren, kwamen de Stavenhager lieden hen te gemoet, die nog een poos met de Franschen en de gevangenen medegegaan waren; vooraan natuurlijk Frits Sahlmann. Wat zag die jongen er uit! Alsof hij den geheelen dag in eene tegelbakkerij in de klei had gewerkt. "De burgemeester heeft de plaat gepoetst!" riep hij langs de straat.
Nu was de oude heer niet gewoon, vrouwen bang te maken, en, in plaats van over het spektakel in de gerechtszaal te spreken, begon hij liever met het slechte weder, en hij gaf juist eene beknopte beschrijving van de modderpoelen op de Stavenhager markt, want die was toen nog niet bestraat, toen de deur geopend werd en de Fransche overste binnenkwam.
Als een loopend vuur verspreidde zich het gerucht door de stad: "de burgemeester is op den bruine van Bräsig de Franschen ontvlucht!" en de politiedienaar Luth stoof de kamer mijner moeder binnen met een gezicht alsof pinksteren en paschen op één dag waren gevallen, en hij er toe bestemd was, om al het genoegen, dat op die dagen de gansche Stavenhager burgerij te beurt viel, alleen te genieten.
Maar den volgenden dag zond hij den veldwachter door 't geheele Stavenhager rechtsgebied, en liet bekend maken, dat een iegelijk, die het zou durven wagen een vuurwerk in 't hertogelijke gebied af te steken, het zwaar te verantwoorden zou hebben. Zoo eindigde de dag, en zoo eindigt ook mijn verhaal.
Waar mijnheer de baljuw blijft, blijf ik ook, want hij is mijn steun." Toen de oude heer binnenkwam, keerde de overste zich om en zag het venster uit. De auditeur vroeg nu aan mijnheer den baljuw, door den tolk, wie hij was en hoe hij heette. "Ik ben eerste ambtenaar hier in het Stavenhager rechtsgebied en mijn naam is Jochem Weber." En dit zeggende, legde hij hoed en stok op den stoel.
Zóó komt hij tusschen de Stavenhager schuren, en de eerste, die hem ontmoet, is de bakker Witt; die staat met een stroowagen voor zijne schuur en zegt: "Goeden morgen, vrind. Wat donder! Hoe komt ge aan een Fransozenpaard?" "Ja, dat moogt ge wel zeggen," antwoordt de molenaar Voss en vertelt hem de zaak kortweg.
"Dumouriez!" zeide Frederik, terwijl hij het voetspoor van den Franschman volgde; "als de Fransoos tusschen hier en Greifswald zich ophoudt, voor den dag komen zal hij!" Frederik gaat dus den Franschen jager door het Stavenhager bosch en door het Gulzowsche bosch na en komt zóó op den Gulzowschen weg; maar daar was 't uit; 't was misgeschoten: er was daar geen spoor meer te vinden.
Mamsel Westphalen heeft naderhand dikwijls en op velerlei tijden van dit verhoor, en hare gewaarwordingen daarbij, verteld; maar altijd begon zij met te zeggen, dat zij te moede was geweest, alsof zij op den Stavenhager klokketoren gestaan had, en al de klokken, groot en klein, haar in de ooren hadden geklonken; en toen mijnheer de baljuw van haar weggegaan was, was het geweest, alsof eene witte duif uit een galmgat van den toren was gevlogen, die zij wel had willen naspringen op leven of dood; maar de kerel, dien ze voor een auditeur uitscholden, had haar aan haren rokrand vast gehouden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek