Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
"Wie zijt gij?" vroeg de Franschman. "Ik ben een raadsheer, een Stavenhager raadsheer," zeide mijn oom. Dat scheen den Franschman nu toch eenigszins te treffen; hij liep op en neder en bleef eindelijk voor mijn oom staan, zeggende: "Ik zie er geen voordeel voor keizer Napoleon in, om nog langer met u in het land rond te trekken. Gij kunt henengaan." Zoo iets was mijn oom nu toch niet gewoon.
"Ho! ho!" riep hij en sprong van den wagen af, en ging achterom en maakte den klinkhaak los van 't achterdeel van den wagen; daarop pakte hij den Franschman bij de beenen; trok hem halverwege uit den wagen, bukte er met zijn schouder onder en droeg hem over een sloot naar het Stavenhager bosch waar hij hem onder een beuk nederlegde.
Toen onze gevangenen uit de Brandenburgsche poort kwamen, marcheerden zij, met hunne twee man achter en twee man vóór, den ouden Brandenburgschen weg op, straatwegen waren er toen in Mekklenburg nog niet; en toen zij in den hollen weg kwamen, die naar den molenberg leidde, en dien de Stavenhager burgers den "paardendood" of ook wel, "halsbrekerseinde" noemden, kommandeerden de manschappen van de wacht: "halt!" want verder konden zij volstrekt niet komen.
"Mijnheer de raadsheer;" zegt de koning, "verzoek een gunstbewijs voor u." "Uwe Majesteit," zeg ik, "kinderen heb ik niet, maar zoo gij iets voor mij doen wilt, geef dan een klein pensioen aan mijne vrouw, als ik kom te sterven. Voor 't overige wensch ik tot den nederigen stand van Stavenhager raadsheer terug te keeren." "Zooals gij wilt," zegt de koning.
En ten tweede viel hem in, dat het ook om dezen tijd van het jaar geweest was en in zoo'n duisternis, toen hij voor zeven en een half jaar van de Pruisen uit Prenzlau gedeserteerd was, en dat hij ook toenmaals, totdat hij in 't Stavenhager rechtsgebied was doorgedrongen, onder den blooten hemel had gelegen en zich met doornstruiken had toegedekt.
Een oogenblik was het, toen de Stavenhager burgers hunnen burgemeester zoo over het veld en de slooten zagen voortjagen, alsof zij hem een vroolijk hoera wilden naroepen, en de schoenmaker Bank begon al: "Leve onze burgem...," toen hem een Fransche geweerkolf tusschen de schouders werd geduwd, zoodat hij slechts dien wenk behoefde op te volgen, om in allerijl onder aan den berg aan te komen; de anderen gingen hem na, en in een oogenblik was de rand ledig, met uitzondering van den inspektor Bräsig, die tegen een wilgeboom leunde en daar heel bedaard zijn pijp rookte.
Mijn oom Herse werd dan ook dadelijk gearresteerd en van den wagen gerukt, en toen de overste zijne uniform zag en hij voortdurend riep, dat hij conseiller d'état was, want hij wist in dat oogenblik geen beteren naam voor een Stavenhager raadsheer te vinden, toen dachten de Franschen, dat zij eene mooie vangst gedaan hadden en zij hielden hem voor den opperste van de geheele zaak.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek