Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Kon toch niet ieder oogenblik eene afleiding geschieden, waarvan dan partij te trekken zoude zijn? Thans had men niet meer voor het lot van mevrouw Burbank, noch voor haar dochtertje, de kleine Dy, noch voor miss Alice Stannard te vreezen! En, mannen waren het aan zich zelven verplicht tot het uiterste weerstand te bieden aan dat samenraapsel van moordenaars, brandstichters, dieven en plunderaars.
Mevrouw Burbank ondervond als eene pijnlijke rilling, die haar door de ledematen voer; maar zij zag haren zoon niet heengaan, ook niet dat miss Alice hem volgde, om hem nog eens de hand te drukken en een laatst vaarwel te zeggen. Gilbert en het jonge meisje vonden James Burbank, Walter Stannard en Edward Carrol in de hal van het heerenhuis terug, welke zij niet verlaten hadden.
»Wij zijn trotsch op u, vader," vulde miss Alice aan, die voor den eersten keer aan master Burbank den naam van vader gaf, »ik sluit mij aan bij de gedachte van Gilberts moeder." »Gij hebt goed gehandeld, master James Burbank!" betuigden èn Edward Carrol èn Walter Stannard.
De jonge man omhelsde zijn vader, wisselde een handdruk met zijn oom Edward Carrol, en met Walter Stannard, den vader van miss Alice. Daarop zei hij met vastberaden stem: »Kom Mars!" En beiden traden naar buiten en stapten langs den rechteroever der Sint John, die daar de plantage begrensde, voort en volgden haar gedurende een half uur. Zij ontmoetten gelukkig niemand op hun weg.
En wat ware dan hun lot geweest! En ziet, zij bevinden zich in veiligheid!" »Gij hebt gelijk, Stannard, en dat God geloofd en geprezen zij!" zei James Burbank plechtig. »Ja, dat God geloofd en geprezen zij!" herhaalden allen met aandoening en dankbaarheid. »Overigens," ging James Burbank voort, »wat op bevel van Texar uitgevoerd is, zal niet ongestraft blijven.
Dat is eene omwenteling, dat is eene omkeering van de sociale maatschappij. Dat is de omverwerping van alle menschelijke wetten! Dat is tegennatuurlijk!... Ja, tegennatuurlijk!" James Burbank ging met Walter Stannard en Edward Carrol gedurende den voormiddag in een licht rijtuig een bezoek brengen aan een gedeelte der plantage, bij de noordelijke grens gelegen.
Een angstverwekkende kreet, een wanhopig hulpgeschreeuw werd er in dit oogenblik vernomen en brak den volzin van James Burbank af. Die kreet kwam van den kant van het grasperk in den tuin, hetwelk zich voor het heerenhuis uitstrekte. Weldra werden deze woorden duidelijk vernomen: »Vader!... Vader!..." »God!... het is de stem mijner dochter!" riep master Walter Stannard uit.
Die gebeurlijkheid kon als de ergste van allen beschouwd worden, en zij was het dan ook, die het brein van James Burbank voornamelijk bezighield. Om die reden had hij besloten zijne echtgenoote, zijn dochtertje en Alice Stannard, die hij allen aan de toewijding van Zermah toevertrouwd had, in die schuilplaats van de Ceder-Rots in veiligheid te stellen.
Maar zooals men wel uit het vervolg van dit verhaal zal ontwaren, oordeelde James Burbank, met het oog op de mogelijke gevolgen, geheel anders dan Texar over dien oorlog. »Ik heb haast," zei hij, »om te Camdless Bay terug te zijn." »Dat wil ik wel gelooven," antwoordde Walter Stannard.
De lezer zal wel bevroeden, met welke innige hartelijkheid en met welke vreugdekreten en toejuichingen zij ontvangen werden. Het was inderdaad een aandoenlijk tafereel. Behoeft het nog gezegd te worden, dat master James Burbank en zijn zoon, alsook master Walter Stannard en zijne dochter zich een oogenblik later aan het bed van mevrouw Burbank bevonden?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek