Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
"Toch moet gij kracht genoeg gehad hebben," zeide Pencroff, "om, toen gij op het strand geworpen waart, van daar naar deze grot te loopen, want Nab heeft hier uw voetstappen ontdekt." "Ja.... dat moet wel...." antwoordde de ingenieur peinzend. "En gij hebt volstrekt geen spoor van eenig menschelijk wezen gevonden?" "Geen enkel," antwoordde Spilett.
"Zij zullen over de brug zijn gegaan," antwoordde de ingenieur, "die een van ons waarschijnlijk vergeten heeft op te halen." "'t Is waar ook," riep Spilett uit, "ik herinner mij haar open gelaten te hebben." "Dat is een mooie trek, dien gij ons daar gespeeld hebt, mijnheer Spilett!" zeide de zeeman. "Wat gebeurd is, is gebeurd," antwoordde Cyrus Smith.
"Men zou de strenge koude van Lincoln ook kunnen toeschrijven aan ijsschotsen of sneeuwklompen, die misschien niet zoo ver verwijderd zijn als men wel meent," merkte Gideon Spilett op.
"Het komt menigmaal voor dat de walvisschen duizenden mijlen afleggen met een harpoen in het lijf, en deze is misschien in het noorden van den Atlantischen Oceaan getroffen om in het zuiden van de Stille zee te sterven, zonder dat men zich daarover moet verwonderen!" "Maar...." zeide Gideon Spilett, die nog slechts ten halve door Pencroff overtuigd was.
"Is de vulkaan dan niet geheel uitgedoofd?" vroeg de reporter. "Het is mogelijk dat, na ons onderzoek van den krater, er van binnen weder werking is ontstaan. Elke vulkaan, al meent men dat hij is uitgedoofd, kan weder gaan werken." "Maar, wanneer er een uitbarsting van den Franklin-berg op handen is," vroeg Gideon Spilett, "is er dan geen gevaar voor het eiland Lincoln?"
Dit was sedert het vinden van het stukje lood onbetwistbaar geworden, en zulk een ontdekking kon niet anders dan vrees opwekken. Cyrus Smith en Gideon Spilett hadden, vóór zij zich ter ruste begaven, nog een lang gesprek.
De inventaris van al wat de schipbreukelingen, op dit verlaten eiland geworpen, bezaten, was spoedig opgemaakt. Zij hadden niets dan de kleeren, die zij droegen, toen hen het onheil trof. Toch had Gideon Spilett, bij ongeluk zeker, een opschrijfboekje en een horloge behouden, maar overigens was er geen wapen, geen werktuig, zelfs geen zakmes te vinden.
Dit was de opening der uitloozing, die hij tot nog toe, maar te vergeefs, gezocht had, en de stroom had daar zulk een kracht, dat hij uit de handen van den ingenieur den tak rukte, die toen in het schuim der golven verdween. "Er valt niet meer aan te twijfelen," herhaalde Cyrus Smith. "Daar is de uitloozingsplaats, en ik zal haar ook blootleggen!" "Maar hoe?" vroeg Gideon Spilett.
Gideon Spilett had er reeds verscheidene malen aan gedacht om, hetzij in een flesch het bericht te sluiten en die aan de golven toe te vertrouwen in de hoop dat de golven haar op een bewoonde kust zouden werpen, of wel duiven er mede te belasten. Maar hoe kon men hopen dat duiven of een flesch den afstand zouden afleggen die het eiland van elk land scheidde en twaalfhonderd mijlen bedroeg?
Dit was het werk van een half uur en het was tien uur toen Nab en Harbert bij den ingenieur terugkeerden, terwijl Gideon Spilett hem niet verlaten had. Cyrus Smith ontwaakte juist. Er kwam weder kleur op zijn wangen, die tot nog toe doodsbleek waren geweest. Hij richtte zich een weinig op, wierp een blik om zich heen en scheen te vragen waar hij zich thans bevond.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek