Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Maar hij had niets om dit water in te scheppen. De knaap moest zich dus tevreden stellen met zijn zakdoek daarin te doopen en spoedig snelde hij naar de grot terug. Gelukkig was deze natte zakdoek voor Gideon Spilett voldoende, daar hij slechts de lippen van den ingenieur wilde bevochtigen. Deze weinige droppelen water hadden een plotselinge uitwerking.
Hij liep heen en weer en snelde naar den matroos en smeekte hem als het ware zijn schreden te verhaasten. De hond sloeg den weg naar de duinen in. Men volgde hem. Het land scheen geheel verlaten te zijn. Geen levend wezen was er te bespeuren. Vijf minuten later stond Top voor een hol stil en begon heftig te blaffen. Harbert, Pencroff en Spilett drongen er binnen.
"Neen, beste Spilett," antwoordde de ingenieur, "en ik weet inderdaad niet, waaraan ik dat voorval van gisteren moet toeschrijven!" "Ik erken," zeide Gideon Spilett, "dat de wond, die dit dier gisteren bekomen heeft zeer zonderling is en ik kan mij ook geen denkbeeld maken hoe Top met zulk een kracht boven het water werd geworpen.
De deur, die aanstond, werd door Pencroff opengestooten, die snel binnentrad.... De woning was ledig! Inventaris. De nacht. Eenige letters. Voortzetting van het onderzoek. Planten en dieren. Harbert in gevaar. Aan boord. Vertrek. Slecht weer. Een vonk van instinct verdoold op zee. Een vuur te rechter tijd. Pencroff, Harbert en Gideon Spilett stonden sprakeloos te midden der duisternis.
"Hadden wij maar een bruikbaar schip en een goeden harpoen, dan zou ik wel zeggen: Laten wij dat beest nazetten, want het is wel de moeite waard om mee te nemen!" "Nu, Pencroff," zeide Gideon Spilett, "ik zou je wel eens met een harpoen aan het werk willen zien. Dat moet merkwaardig zijn!"
Toen Harbert den ingenieur, den reporter en Pencroff weder zag binnenkomen, begreep hij dat de toestand verergerd was, nog meer werd hij overtuigd dat het Rotshuis een gevaar dreigde toen hij Jup zag. "Mijnheer Cyrus," zeide hij, "ik wil vertrekken. Ik kan de reis doorstaan! Ik wil weg!" Gideon Spilett naderde Harbert.
"Ik stel mij tevreden, met deze gebeurtenis te rangschikken onder die, welke mij tot nog toe onverklaarbaar zijn gebleken!" "Wezenlijk, Cyrus," zeide Gideon Spilett, "die dingen zijn ongeloofelijk. Uw redding, de kist die wij op het strand vonden, de avonturen van Top en eindelijk die flesch.... Zullen wij dan nooit den sleutel vinden, om die raadsels op te lossen?"
Daarop legde Harbert den pijl op zijn boog en mikte toen, met gespannen aandacht, op de naar buiten hangende punt der ladder. Cyrus Smith, Gideon Spilett, Pencroff en Nab waren een weinig achteruit gegaan om te kunnen zien wat er aan de vensters van het Rotshuis zou plaats grijpen. De reporter hield zijn karabijn op den ingang der deur gericht.
Weder een goedkeurend gebrom. "En gij zult als loon met ons voedsel tevreden zijn?" Een derde gebrom. "Zijn gesprek is wel wat eentonig," merkte Gideon Spilett op. "Goed," hernam Pencroff, "de beste bedienden zijn die, welke het minste spreken. En bovendien behoeft hij geen loon!" "Hoort ge, mijn jongen?
Wel, mijnheer Spilett, wat zegt ge wel van een eiland, waar de hemden aan de boomen groeien?" Het was waarlijk een geluk voor de kolonisten, dat de luchtballon, nadat hij voor de laatste maal gestegen was, weder op het eiland was neder gekomen, en dat zij hem nu vonden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek